اسم الکتاب : مجمع الرسائل المؤلف : نجفی، محمد حسن الجزء : 1 صفحة : 529
از خمس مى باشد مانند سينى و پاتيل قناد و يا وسائل خياط و كتابهاى ضرورى طلاب، ولى آنچه از گاو شتر و گوسفند مورد نياز كه از سود كسب خريدارى شوند، بر مقدار اضافه بر مخارج ساليانه خمس، تعلق مى گيرد [1]. (مسأله 1635): اگر شخص مقروضى ارث و يا مال خمس داده اى دارد ولى براى ندادن خمس، قرض خود را از سود كسب بدهد [2] اشكالى ندارد اما احوط [3] اين است كه قرض و همچنين مخارج ساليانه خود را از اموالى كه خمس به آنها تعلق نمى گيرد بدهد و يا اينكه بين آنها تقسيم كند. (مسأله 1636): اگر با علم يا ظن به فقر شخصى خمس يا زكات و يا رد مظالم به وى داده شود و بعدا معلوم شود كه غنى بوده در صورتى كه تفحص كرده باشند اشكالى ندارد [4]. (مسأله 1637): اگر شخصى از مجتهدى طلبى داشته باشد نمى تواند آن را به عنوان سهم امام (ع) حساب كند [5].
[1] محمد باقر شيرازى: در سرمايه و اسباب كسب فرقى بين اقسام آن نيست و احتمال تقسيط آن بر هر سال نزديك بوده و بعيد نيست. [2] محمد كاظم طباطبائى: اگر قرض از سال گذشته باشد لازم است از غير ربح و سود پرداخته شود. [3] محمد باقر شيرازى: اين احتياط ترك نشود. [4] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى: محل اشكال است. محمد باقر شيرازى: اگر به مقدار متعارف تفحص كرده باشد و امكان بازگرداندن وجوه داده شده را نداشته باشد اشكالى ندارد در غير اين صورت احوط بلكه اقوى ترتب ضمان است. [5] محمد باقر شيرازى: ظاهرا فرقى بين خمس و سهم مبارك امام (ع) نيست و در هر مورد كه شخص در آن احراز رضايت حضرت صاحب الزمان (عج) بنمايد مىتواند دين را در آن مورد حساب كند.
اسم الکتاب : مجمع الرسائل المؤلف : نجفی، محمد حسن الجزء : 1 صفحة : 529