در حديث ديگرى از امام امير مؤمنان ع مى‌خوانيم:

السكر اربع سكرات سكر الشراب، و سكر المال، و سكر النوم، و سكر الملك:

" مستى چهار- گونه است، مستى شراب، مستى مال، مستى خواب و مستى قدرت"! [1] در حديث ديگرى از امام صادق ع آمده است كه مردى خدمتش آمد و عرض كرد پدر و مادرم به فدايت باد، مرا موعظه‌اى كن، فرمود:

ان كان الحسنات حقا فالجمع لما ذا؟ و ان كان الخلف من اللَّه عز و جل حقا فالبخل لما ذا؟!:

" اگر حسنات حق است و به آن ايمان داريم، جمع مال براى چيست؟ (چرا در راه خدا انفاق نكنيم) و اگر پاداش و جبران الهى حق است، بخل براى چيست"؟ [2] بسيارى هستند تا پايان عمر به جمع آورى مال مشغولند، و سرانجام براى ديگران وامى‌گذارند، حسابش را آنها بايد بدهند و بهره‌اش نصيب ديگران است لذا در حديثى مى‌خوانيم از امير مؤمنان على ع سؤال كردند، من اعظم الناس حسرة؟:" چه كسى حسرتش از همه بيشتر است"؟! فرمود: من رأى ماله فى ميزان غيره، و ادخله اللَّه به النار و ادخل وارثه به الجنة!:" كسى كه اموال خود را در ترازوى سنجش اعمال ديگران ببيند، خداوند او را به خاطر اموالش وارد دوزخ كند، و وارث او را به خاطر آن وارد بهشت سازد"! [3] و در حديث ديگرى از امام صادق ع در تفسير آيه" كَذلِكَ يُرِيهِمُ اللَّهُ أَعْمالَهُمْ حَسَراتٍ عَلَيْهِمْ‌:" اينگونه خداوند اعمال آنها را مايه حسرتشان قرار مى‌دهد" فرمود:

هو الرجل يدع المال لا ينفقه فى طاعة اللَّه بخلا ثم يموت‌

[1]" بحار الانوار" جلد 73 صفحه 142.

[2]" توحيد صدوق" طبق نقل" نور الثقلين" جلد 5 صفحه 668 حديث 8.

[3]" بحار الانوار" جلد 73 صفحه 142.