8- زنده بودن خدا چه مفهومى دارد؟

در سوره بقره آيه 255 مى‌خوانيم «اللّه لا إله الّا هو الحىّ القيّوم» هيچ معبودى جز خداوند يگانه زنده كه قائم به ذات خويش است وجود ندارد. در اينجا اين سؤال مطرح مى‌شود كه مراد از زنده بودن خدا چيست؟

در تعبيرات معمولى، موجود زنده به چيزى مى‌گويند كه داراى نمو، تغذيه، توليد مثل و جذب و دفع و احياناً داراى حس و حركت باشد، ولى بايد به اين نكته توجه داشت كه: ممكن است افراد كوته‌بين، حيات را در مورد خداوند نيز چنين فرض كنند، با اينكه مى‌دانيم او هيچ يك از اين صفات را ندارد، و اين همان قياسى است كه بشر را درباره خداشناسى به اشتباه مى‌اندازد، زيرا صفات خدا را با صفات خود مقايسه مى‌كند.

ولى حيات به معنى وسيع و واقعى كلمه، عبارت است از «علم» و «قدرت» بنابراين وجودى كه داراى علم و قدرت بى‌پايان است حيات كامل را دارد، حيات خداوند مجموعه علم و قدرت او است و در حقيقت به واسطه علم و قدرت، موجود زنده از غير زنده تشخيص داده مى‌شود، اما نمو و حركت و تغذيه و توليد مثل از آثار موجوداتى است كه ناقص و محدودند و داراى كمبودهائى هستند كه به وسيله تغذيه و توليد مثل و حركت آن را تأمين مى‌كنند، اما آن كس كه كمبودى ندارد اين امور هم درباره او مطرح نيست. [1]

[1]- تفسير نمونه 2/ 192