پس از آميزش جنسى، يا خروج منى، تمام بدن با آب شسته شود و در پرتو اثر حيات‌بخش آن تعادل كامل در ميان اين دو دسته اعصاب در سراسر بدن برقرار گردد. [1]

البته فايده غسل منحصر به اين نيست بلكه غسل كردن علاوه بر اين يك نوع عبادت و پرستش نيز مى‌باشد كه اثرات اخلاقى آن قابل انكار نيست و به همين دليل اگر بدن را بدون نيّت و قصد قربت و اطاعت فرمان خدا بشويند غسل صحيح نيست در حقيقت به هنگام خروج منى يا آميزش جنسى، هم روح متأثر مى‌شود و هم جسم، روح به سوى شهوات مادى كشيده مى‌شود، و جسم به سوى سستى و ركود.

غسل جنابت كه هم شستشوى جسم است و هم به علت اينكه به قصد قربت انجام مى‌يابد شستشوى جان است، اثر دوگانه‌اى در آن واحد روى جسم و روح مى‌گذارد تا روح را به سوى خدا و معنويت سوق دهد، و جسم را به سوى پاكى و نشاط و فعاليت.

از همه اينها گذشته، وجوب غسل جنابت يك الزام اسلامى براى پاك نگه داشتن بدن و رعايت بهداشت، در طول زندگى است زيرا بسيارند كسانى كه از نظافت خود غافل مى‌شوند ولى اين حكم اسلامى آنها را وادار مى‌كند كه در فواصل مختلفى خود را شستشو دهند و بدن را پاك نگاهدارند، اين موضوع اختصاصى به مردم اعصار گذشته ندارد، در عصر و زمان ما نيز بسيارند كسانى كه به علل مختلفى از نظافت و بهداشت تن غافلند. (البته اين حكم بصورت يك قانون كلى و عمومى است حتى كسى را كه تازه بدن خود را شسته شامل مى‌شود).

مجموع جهات سه‌گانه فوق روشن مى‌سازد كه چرا بايد به هنگام خروج منى (در خواب يا بيدارى) و همچنين آميزش جنسى (اگر چه منى خارج نشود) غسل كرد و تمام بدن را شست. [2]

[1]- و اينكه مى‌بينيم كه در خبرى از امام على بن موسى الرضا عليه السلام نقل شده كه فرمود: ان الجنابة خارجة من كل جسده فلذلك وجب عليه تطهير جسده كله: «جنابت از تمام بدن بيرون مى‌آيد و لذا بايد تمام بدن را شست» (وسائل الشيعة جلد اول صفحه 466) گويا اشاره به همين موضوع است.

[2]- تفسير نمونه 4/ 291