فلسفه غسل‌

بعضى مى‌پرسند: چرا اسلام دستور مى‌دهد كه به هنگام جنب شدن تمام بدن را بشويند در حالى كه فقط عضو معينى آلوده مى‌شود، و آيا ميان بول كردن و خارج شدن منى تفاوتى هست كه در يكى فقط محل را بايد شست و در ديگرى تمام بدن را؟

اين سؤال يك پاسخ اجمالى دارد و يك پاسخ مشروح:

پاسخ اجمالى آن اين است كه خارج شدن منى از انسان، يك عمل موضعى نيست (مانند بول و ساير زوائد) به دليل اينكه اثر آن در تمام بدن آشكار مى‌گردد، و تمام سلولهاى تن بدنبال خروج آن در يك حالت سستى مخصوص فرو مى‌روند و اين خود نشانه تأثير آن روى تمام اجزاء بدن است‌ توضيح اينكه: طبق تحقيقات دانشمندان در بدن انسان دو سلسله اعصاب نباتى وجود دارد كه تمام فعاليتهاى بدن را كنترل مى‌كنند «اعصاب سمپاتيك» و «اعصاب پاراسمپاتيك» اين دو رشته اعصاب در سراسر بدن انسان و در اطراف تمام دستگاه‌ها و جهازات داخلى و خارجى گسترده‌اند، وظيفه اعصاب سمپاتيك «تند كردن» و به فعاليت واداشتن دستگاه‌هاى مختلف بدن است، و وظيفه اعصاب «پاراسمپاتيك» «كند كردن» فعاليت آنهاست، در واقع يكى نقش «گاز» اتومبيل و ديگرى نقش «ترمز» را دارد، و از تعادل فعاليت اين دو دسته اعصاب نباتى، دستگاههاى بدن بطور متعادل كار مى‌كند.

گاهى جريان‌هائى در بدن رخ مى‌دهد كه اين تعادل را بهم مى‌زند، از جمله اين جريانها مسأله‌ «ارگاسم» (اوج لذّت جنسى) است كه معمولا مقارن خروج منى صورت مى‌گيرد.

در اين موقع سلسله اعصاب پاراسمپاتيك (اعصاب ترمزكننده) بر اعصاب سمپاتيك (اعصاب محرك) پيشى مى‌گيرد و تعادل به شكل منفى بهم مى‌خورد.

اين موضوع نيز ثابت شده است كه از جمله امورى كه مى‌تواند اعصاب سمپاتيك را بكار وادارد و تعادل از دست رفته را تأمين كند تماس آب با بدن است و از آنجا كه تأثير «ارگاسم» روى تمام اعضاى بدن به طور محسوس ديده مى‌شود و تعادل اين دو دسته اعصاب در سراسر بدن بهم مى‌خورد دستور داده شده است كه‌