داستانهاى زيادى از وفاى حيوانات و اينكه آنها چگونه خدمات انسانى را جبران مى‌كنند در كتابها و در ميان مردم شايع است كه همه آنها را نمى‌توان افسانه دانست.

و مسلم است آنها را به آسانى نمى‌توان ناشى از غريزه دانست، زيرا غريزه معمولًا سرچشمه كارهاى يكنواخت و مستمر است، اما اعمالى كه در شرائط خاصى كه قابل پيش‌بينى نبوده بعنوان عكس العمل انجام مى‌گردد به فهم و شعور شبيه‌تر است تا به غريزه.

هم امروز بسيارى از حيوانات را براى مقاصد قابل توجهى تربيت مى‌كنند، سگهاى پليس براى گرفتن جنايتكاران، كبوترها براى رساندن نامه‌ها، و بعضى از حيوانات براى خريد جنس از مغازه‌ها، و حيوانات شكارى براى شكار كردن، آموزش مى‌بينند و وظائف سنگين خود را با دقت عجيبى انجام مى‌دهند، (امروز حتى براى بعضى از حيوانات رسماً مدرسه افتتاح كرده‌اند!)

از همه اينها گذشته، در آيات متعددى از قرآن، مطالبى ديده مى‌شود كه دليل قابل ملاحظه‌اى براى فهم و شعور بعضى از حيوانات محسوب مى‌شود، داستان فرار كردن مورچگان از برابر لشكر سليمان، و داستان آمدن هدهد به منطقه «سبا و يمن» و آوردن خبرهاى هيجان‌انگيز براى سليمان شاهد اين مدعا است.

در روايات اسلامى نيز احاديث متعددى در زمينه رستاخيز حيوانات ديده مى‌شود، از جمله:

از ابو ذر نقل شده كه مى‌گويد: ما خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله بوديم كه در پيش روى ما دو بز به يكديگر شاخ زدند، پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمود، ميدانيد چرا اينها به يكديگر شاخ زدند؟ حاضران عرض كردند: نه پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود ولى خدا مى‌داند چرا؟ و به زودى در ميان آنها داورى خواهد كرد!. [1]

[1]- تفسير مجمع البيان و نور الثقلين ذيل آيه 38 سوره انعام‌