اسم الکتاب : يكصد و هشتاد پرسش و پاسخ المؤلف : مكارم شيرازى، ناصر الجزء : 1 صفحة : 322
و در جاى ديگر مىفرمايد: أَمْ
نَجْعَلُ الْمُتَّقِينَ كَالْفُجَّارِ: «آيا
ممكن است پرهيزگاران را همچون فاجران قرار دهيم»؟ (ص- 28).
به هر حال تفاوت انسانها در اطاعت فرمان حق جاى ترديد نيست همانگونه كه عدم
كفايت دادگاه «مكافات اين جهان» و «محكمه وجدان» و «عكس العملهاى گناهان» براى
برقرارى عدالت نيز به تنهائى كافى به نظر نمىرسد، بنابراين بايد قبول كرد كه براى
اجراى عدالت الهى لازم است محكمه و دادگاه عدل عامى باشد كه سر سوزن كار نيك و بد
در آنجا حساب شود وگرنه اصل عدالت تأمين نخواهد شد.
بنابراين بايد پذيرفت كه قبول عدل خدا مساوى است با قبول وجود معاد و رستاخيز،
قرآن مجيد مىگويد وَ نَضَعُ الْمَوازِينَ الْقِسْطَ
لِيَوْمِ الْقِيامَةِ: «ما ترازوهاى عدالت را در روز
قيامت برپا مىكنيم» (انبياء- 47).
و نيز مىفرمايد: وَ قُضِيَ بَيْنَهُمْ
بِالْقِسْطِ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ: «در روز قيامت
در ميان آنها به عدالت حكم مىشود و ظلم و ستمى بر آنها نخواهد شد» (يونس- 54).
ج- برهان هدف بر خلاف پندار ماديين، در جهانبينى الهى،
براى آفرينش انسان هدفى بوده است كه در تعبيرات فلسفى از آن به «تكامل» و در لسان
قرآن و حديث گاهى از آن به «قرب به خدا» و يا «عبادت و بندگى» تعبير شده است وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا
لِيَعْبُدُونِ: «من جن و انس را نيافريدم مگر به اين منظور كه
مرا پرستش كنند» (و در سايه عبادت و بندگى كامل شوند و به حريم قرب من راه يابند)
(ذاريات- 56).
آيا اگر مرگ پايان همه چيز باشد اين هدف بزرگ تأمين مىگردد؟
بدون شك پاسخ اين سؤال منفى است.
بايد جهانى بعد از اين جهان باشد و خط تكامل انسان در آن ادامه يابد، و محصول
اين مزرعه را در آنجا درو كند، و حتى چنانكه در جاى ديگر گفتهايم در جهان ديگر
نيز اين سير ادامه يابد تا هدف نهائى تأمين شده باشد.
خلاصه اينكه تأمين هدف آفرينش بدون پذيرش معاد ممكن نيست، و اگر ارتباط اين
زندگى را از جهان پس از مرگ قطع كنيم همه چيز شكل معما به خود مىگيرد و پاسخى
براى چراها نخواهيم داشت. [1]