البته اين گفتار در مورد كسانى است كه هيچ دليل منطقى در آنها كارگر نيست، در حقيقت آخرين سخنى است كه به اشخاص لجوج و مغرور و متعصب گفته مى‌شود، و آن اينكه: اگر شما حقانيت قرآن و توحيد و وجود عالم پس از مرگ را صددرصد نپذيريد مسلماً دليل بر نفى آن نيز نداريد، بنابراين اين احتمال باقيست كه دعوت قرآن و مسأله معاد واقعيت داشته باشد، آنگاه فكر كنيد چه سرنوشت تاريك و وحشتناكى خواهيد داشت با اين گمراهى و مخالفت شديد و موضع‌گيرى در برابر اين مكتب الهى.

اين همان سخنى است كه ائمه دين عليهم السلام در برابر افراد لجوج در آخرين مرحله مطرح مى‌كردند چنانكه در حديثى كه در كتاب كافى آمده، مى‌خوانيم: امام صادق عليه السلام با «ابن ابى العوجاء» مادى و ملحد عصر خود سخنان بسيارى داشت، آخرين مرحله كه او را در مراسم حج ملاقات كرد بعضى از ياران امام عرض كردند مثل اينكه ابن ابى العوجاء مسلمان شده؟! امام فرمود: او از اين كوردل‌تر است، هرگز مسلمان نخواهد شد، هنگامى كه چشمش به امام صادق عليه السلام افتاد گفت اى آقا و بزرگ من!

امام فرمود ما جاء بك الى هذا الموضع؟: «تو اينجا براى چه آمده‌اى»؟!

عرض كرد: عادة الجسد، و سنة البلد، و لننظر ما الناس فيه من الجنون و الحلق و رمى الحجارة!: «براى اينكه هم جسم ما عادت كرده، هم سنت محيط اقتضاء مى‌كند، ضمناً نمونه‌هائى از كارهاى جنون‌آميز مردم، و سرتراشيدن‌ها، و سنگ انداختن‌ها را تماشا كنم!!»

امام فرمود: انت بعد على عتوك و ضلالك، يا عبد لكريم!: «تو هنوز بر سركشى و گمراهى خود باقى هستى، اى عبد لكريم» [1]!

[1]- «عبد لكريم» اسم اصلى «ابن ابى العوجاء» بود، و چون او منكر خدا بود امام عليه السلام مخصوصاً او را به اين نام صدا مى‌زد تا شرمنده شود.