«إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ» (طه 71) به همين دليل گاه مى‌شود كه ساحران ماهها يا سالها شاگردان خود را تعليم مى‌دهند و با آنها تمرين مى‌كنند.

3- وضع آورندگان معجزه، گواه صدق آنها است‌

طريق ديگر براى شناخت معجزات از خارق عادات بشرى، مقايسه حال آورندگان اين دو است. آورندگان معجزه از سوى خدا مأموريت هدايت مردم را دارند لذا اوصافى متناسب آن دارند، در حالى كه ساحران و كاهنان و مرتاضان، نه مأمور هدايتند و نه چنين اهدافى را دنبال مى‌كنند و هدف آنها معمولًا يكى از امور سه‌گانه زير است:

1- اغفال مردم ساده‌لوح.

2- كسب شهرت در ميان توده عوام.

3- كسب درآمد مادى از طريق سرگرم ساختن مردم.

هنگامى كه اين دو گروه (پيامبران و ساحران و مانند آنها) وارد ميدان مى‌شوند، هرگز نمى‌توانند براى مدت طولانى منويّات و اهداف خود را مكتوم دارند، چنانكه ساحران فرعونى، قبل از آنكه وارد ميدان شوند از او درخواست اجر و پاداش مهم كردند و فرعون هم به آنها وعده اجر مهمى داد، قالُوا إِنَّ لَنا لَأَجْراً إِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغالِبِينَ- قالَ نَعَمْ وَ إِنَّكُمْ لَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ‌ (اعراف 113 و 114).

در حالى كه پيامبران كراراً مى‌گفتند: «وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ»: «هيچ پاداشى از شما نمى‌طلبيم» (شعراء 109) (اين تعبير در چندين آيه قرآن مجيد درباره چندين پيامبر آمده است.)

اصولًا همين كه مى‌بينيم ساحران در خدمت فرعون ظالم و مستكبرند، براى شناخت «سحر» از «معجزه» كافى مى‌باشد.

ناگفته پيدا است كه انسان هر قدر مهارت در پرده‌پوشى بر افكار و اهداف خود داشته باشد باز قيافه واقعى آن از خلال اعمالش ظاهر مى‌شود.

كوتاه سخن اينكه مطالعه در سوابق زندگى اين گونه اشخاص و چگونگى استفاده از خارق عاداتى كه انجام مى‌دهند، و همچنين توجه به همسوئى آنها