اين در حقيقت يك نوع «بداء» است، ولى معمولا در امور تشريعى و قوانين و احكام نام «نسخ» بر آن مى‌گذارند، و نظير آن را در امور تكوينى «بداء» مى‌نامند.

به همين جهت گاهى گفته مى‌شود «نسخ در احكام يك نوع بدا است، و بداء در امور تكوينى يك نوع نسخ است».

آيا هيچ‌كس مى‌تواند چنين امر منطقى را انكار كند؟ جز كسى كه فرق ميان علت تامه و علل ناقصه نمى‌گذارد و يا اينكه تحت تأثير تبليغات شوم ضد شيعه اهل بيت عليهم السلام قرار گرفته و تعصباتش به او اجازه بررسى عقائد شيعه را در كتابهاى خود شيعه نمى‌دهد، عجب اينكه فخر رازى با اينكه مسأله «بدا» را در مورد شيعه در ذيل آيه‌ يَمْحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَ يُثْبِتُ‌ آورده است، هيچ توجه نكرده كه بداء چيزى جز همين «محو و اثبات» نيست، و با تعصب مخصوصش سخت به شيعه تاخته است كه چرا آنها قائل به «بدا» هستند.

اجازه بدهيد از نمونه‌هائى كه همه آن را پذيرفته‌اند ياد كنيم:

1- در داستان «يونس» مى‌خوانيم كه نافرمانى قومش سبب شد كه مجازات الهى به سراغ آنها بيايد و اين پيامبر بزرگ هم كه آنها را قابل هدايت نمى‌ديد و مستحق عذاب مى‌دانست آنان را ترك گفت، اما ناگهان (بدا واقع شد) يكى از دانشمندان قوم كه آثار عذاب را مشاهده كرد، آنان را جمع نمود و به توبه دعوت كرد، همگى پذيرفتند و مجازاتى كه نشانه‌هايش ظاهر شده بود برطرف شد (فَلَوْ لا كانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَها إِيمانُها إِلَّا قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنا عَنْهُمْ عَذابَ الْخِزْيِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ مَتَّعْناهُمْ إِلى‌ حِينٍ) (يونس آيه 98).

2- در تواريخ اسلامى نيز آمده كه حضرت مسيح عليه السلام درباره عروسى خبر داد كه او در همان شب زفاف مى‌ميرد، ولى عروس بر خلاف پيش‌بينى مسيح عليه السلام سالم ماند!، هنگامى كه از وى جريان را پرسيدند فرمود: آيا صدقه‌اى در اين راه داده‌ايد؟

گفتند: آرى، فرمود، صدقه بلاهاى مبرم را دفع مى‌كند! [1]

[1]- بحار الانوار- چاپ قديم جلد 2 صفحه 131- از امالى صدوق.