از ظاهر آيه شريفه استفاده مى‌شود كه علاوه بر نمازهاى واجب، كه بر همه مسلمانان واجب است، نماز شب نيز بر شخص پيامبر واجب بوده است. و با توضيحى كه گذشت، واجب بودن آن بر پيامبر صلى الله عليه و آله منافاتى با واژه «نافله» ندارد. (دقّت كنيد)

خداوند در بخش دوم اين آيه شريفه، به تبيين آثار نماز شب پرداخته و مى‌فرمايد:

«شايد خداوند در سايه عبادت شبانه و شب زنده‌دارى، شما را به مقام محمود برساند.»

مقامى كه تمام مردم جهان آن را ستايش مى‌كنند.

مفسّران قرآن كريم در تفسير «مقام محمود» اختلاف نظر دارند:

برخى معتقدند منظور از اين مقام، مقام شفاعت كبراى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله در جهان آخرت است؛ هر چند تمام انبياء و مرسلين، بلكه برخى از مؤمنان صالح العمل نيز، داراى مقام شفاعت هستند؛ ولى شفاعت كبرى از آنِ پيامبر اسلام است، كه آن را با عبادتهاى شبانه به دست آورده است. آرى، نماز شب آن قدر اهمّيّت دارد كه طبق اين تفسير، پيامبر اسلام به وسيله آن، به اين مقام بزرگ نائل شده است.

سؤال: آيا مقام محمود و نيل به مقام شفاعت، اختصاص به پيامبر دارد، يا هر كس مى‌تواند در سايه عبادت شبانه آن را به دست آورد؟

پاسخ: اين مقام ثمره و ميوه عبادت شبانه است. اگر پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در سايه عمل به آن به مقام شفاعت كبرى رسيد، ما هم مى‌توانيم با احياء اين عبادت ارزشمند و پُرفايده، به مقام شفاعت صغرى نائل شويم.

خوشا به حال كسانى كه خود اهل نجاتند، و در فكر نجات ديگران بوده، و شفيع آنان نيز مى‌شوند.

عدّه‌اى ديگر از مفسّرين معتقدند منظور از مقام محمود «قرب الى اللّه» است.

خداوند، پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله را به نماز شب ترغيب مى‌كند، تا در سايه راز و نيازهاى شبانه قرب الى‌اللّه پيدا كند. ديگران هم اگر مى‌خواهند فاصله خود را با خداوند كم كنند، و به آن منبع نور و هدايت نزديكتر شوند، قسمتى از شب را به شب‌زنده‌دارى و