شود؛ چرا كه اگر جزء تسبيح كنندگان نبود، بايد تا روز قيامت در دل آن ماهى- همچون يك زندانى- باقى مى‌ماند!

آرى، حضرت يونس عليه السلام با ياد خداوند، زندان دائم را تبديل به زندان موقّت كرد، و خداوند متعال پس از چندى او را از آن زندان موقّت رهايى بخشيد، و مأموريّت جديدى به وى عطا فرمود.

ملاحظه مى‌كنيد كه پيامبرى از پيامبران الهى به خاطر اين كه مقدارى با مردم مدارا نكرد، و اندكى زودتر از موعد، محلّ مأموريّت را ترك نمود، اين گونه گرفتار كيفر الهى شد. [1] اميد است كه اين داستان درس عبرتى باشد براى رهبرانى كه با مردم خود مدارا نمى‌كنند، و وظيفه خويش را در برابر آنها بطور كامل انجام نمى‌دهند.

[1] شرح اين مطلب را در پيام قرآن، جلد 7، صفحه 143 به بعد مطالعه فرماييد.