1 تواضع و فروتنى‌

اوّلين صفت از صفات شايسته عبادالرّحمن و بندگان خاصّ خداوند، تواضع و فروتنى شمرده شده است. خداوند متعال در اوّلين توصيف خلق و خوى زشت تكبّر و خودبرتر بينى را از اين دسته از بندگان خاصّ خود نفى كرده است:

وَ عِبَادُ الرَّحْمنِ ا لَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرضِ هَوْناً [1]

بندگان (خاصّ خداوندِ) رحمان كسانى هستند كه با آرامش و بى‌تكبّر بر زمين راه مى‌روند.

سؤال: اوّلين مطلبى كه ممكن است به ذهن بيايد اين كه: راه رفتن متكبّرانه يا متواضعانه در حدّى از اهمّيّت نيست كه به عنوان اوّلين ويژگى عبادالرّحمن مطرح شود، چطور ابتدا به اين مطلب اشاره شده است؟

پاسخ: ويژگيهاى درونى انسان- چه بخواهد و چه نخواهد- نمادها و بروزهايى دارد؛ گاه در سخن گفتن، گاه در راه رفتن، گاه در برخوردهاى اجتماعى، گاه در خنديدن، گاه در قيافه گرفتن، و مانند آن، همانگونه كه حضرت على عليه السلام فرمود:

[1]. سوره فرقان، آيه 63.