همانگونه كه ملاحظه مى‌كنيد صبر در اين آيه شريفه، نه به معنى خانه‌نشينى و رها كردن تلاش و فعّاليّت است، و نه به معنى پذيرش ظلم و ستم؛ بلكه بر عكس، طالوت و همراهانش از خداوند صبر و استقامت طلب مى‌كنند، تا در سايه تلاش و فعّاليّت و نبرد با خصم و مبارزه با ظلم و ستم، بر دشمن پيروز شوند، و ظلم و ستم آنها را قطع نمايند.

البتّه صبر انواع و اقسامى دارد كه آنچه در آيه شريفه به آن اشاره شد، يك نوع آن است؛ صبر در مقابل معصيت، صبر در مقابل طاعت و عبادت، صبر در مقابل شهوات، صبر در مقابل اموال حرام، صبر در مقابل پست و مقام، صبر در مقابل وسوسه‌هاى شيطان، صبر در مقابل هواى نفس و مانند آن از جمله انواع صبر است. [1] اگر صبر و استقامت نباشد ممكن است تمام زحمات و تلاشهاى انسان بر باد رود و آنچه در طول زندگى با زحمت و مشقّت به دست آورده، همه را از دست بدهد.

پروردگارا! صبر و استقامت و پايدارى و شكيبايى و خويشتندارى ما را روز به روز زيادتر كن، و ما را در صفّ صابران حقيقى و واقعى قرار ده، و اجر و پاداش شكيبايان را به ما عنايت فرما، تا در سايه آن خشنوديت را جلب كنيم، و به بهشتت درآييم، و در غرفه‌هاى آن جاى گيريم!

پايان‌

[1] مشروح مباحث مربوط به صبر و استقامت، در كتاب «اخلاق در قرآن»، جلد دوم، صفحه 427 تا 465، ونيز كتاب «سيماى صابران در قرآن» آمده است.