4- معادل فارسى «قرّة اعين»، نور چشم، چشم روشنى، آنچه مايه خوشحالى و افتخار و آبرومندى و شخصيّت است، مى‌باشد؛ ولى در عربى معنايى متفاوت دارد.

«قرّه» به معنى سردى و خنكى است؛ «قرّة اعين» يعنى چيزى كه باعث خنكى و سردى چشم شود! اين تعبير در زبان عربى نكته لطيفى دارد و آن اين كه: عرب معتقد است اشك «شوق» با اشك «غم» تفاوت دارد. اشك غم داغ و سوزان، امّا اشك خوشحالى و شوق سرد و خنك مى‌باشد؛ بنابراين، وقتى مى‌گويد فرزندان و همسران ما را باعث خنكى چشمانمان قرار بده، يعنى آنها را مايه خوشحالى و اشتياق ما قرار ده، به گونه‌اى كه اشك شوق از چشمان ما جارى شود. اشكى كه سرد و خنك است و چشم انسان را خنك و آرام مى‌كند. و از آنجا كه اين ترجمه در فارسى سليس و روان نيست، لهذا آن را به نور چشم و چشم روشنى و مانند آن ترجمه كرديم.

جايگاه ويژه دعا در معارف دينى‌

دعا در معارف دينى جايگاه خاص، و مرتبتى بس والا دارد؛ تا آنجا كه خداوند متعال در آخرين آيه سوره فرقان خطاب به پيامبرش مى‌فرمايد:

قُلْ مَا يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّي لَوْ لَادُعَاؤُكُمْ؛

(اى پيامبر ما!) بگو: پروردگارم براى شما (ارزش و) ارجى قائل نيست، اگر دعاى شما نباشد.

طبق اين آيه شريفه، اگر دعاى انسان و اظهار نيازش به آن قادر مطلق نباشد، خداوند هيچ اعتنايى به او نمى‌كند و كمترين ارزش و قيمتى برايش قائل نخواهد بود.

اگر بخواهيم با جمله‌اى كوتاه و زيبا، جايگاه ويژه دعا را بيان كنيم، قطعاً بهتر از آنچه در آيه مذكور آمده نمى‌توانيم بيان كنيم.

در روايات اسلامى نيز تعبيرات فراوان و زيبايى به چشم مى‌خورد كه به جايگاه ممتاز دعا از ديدگاه آئين مترقّى اسلام اشاره دارد؛ به ذكر دو نمونه آن قناعت مى‌كنيم: