همانگونه كه در بحث خارج فقه به طور مفصّل گفته‌ايم، كفّار را به چهار دسته تقسيم مى‌كنيم. خون سه دسته اوّل را همانند مال و ناموس آنها محترم مى‌دانيم، و معتقديم كه فقط خون گروه چهارم ارزش و احترام ندارد. چهار دسته مذكور به شرح زير است:

1- كفّار ذمّى:

منظور از كفّار ذمّى آن دسته از غير مسلمانان هستند كه به صورت اقلّيّتهاى دينى در كشورهاى اسلامى زندگى مى‌كنند، و با مسلمانان همزيستى مسالمت‌آميز دارند. جان و مال و ناموس اين دسته از كفّار، محفوظ است و مسلمانان موظّفند آن را محترم بشمارند. آنها هم در مقابل، خدماتى به كشور اسلامى ارائه مى‌كنند، و حتّى به هنگام جنگ تحميلى گروهى از آنها در جبهه حضور داشته و تعدادى از آنها جان خويش را فدا كرده‌اند. بدون شك خون كفّار ذمّى محترم است.

2- كفّار مُعاهَدْ:

به آن دسته از كفّار كه خارج از كشورهاى اسلامى زندگى مى‌كنند، ولى با ما روابط سياسى داشته و در كشور ما سفير دارند (همانگونه كه ما در كشور آنها سفير داريم) كفّار معاهد گفته مى‌شود. كفار معاهد كسانى هستند كه با ما عهد و پيمان دارند، و نشانه آن تبادل سفير است. ممكن است در كنار روابط سياسى روابط تجارى، اقتصادى، فرهنگى، نظامى هم با آنها داشته باشيم. اين دسته از كفّار هم خونشان محترم است، و دليلى بر اباحه خون آنها وجود ندارد.

3- كفّار مُهادِنْ:

«مهادن» از «هُدْنه» به معناى آتش‌بس، گرفته شده است. كفّارى كه نه در كشورهاى اسلامى به عنوان اقلّيّت دينى سالم زندگى مى‌كنند، و نه با ما روابط سياسى دارند، و نه عهد و پيمان با ما بسته‌اند، و نه در حال جنگ و نبرد با ما هستند، «مهادن» ناميده مى‌شوند. آنها نه اهل ذمّه هستند، و نه مُعاهَد مى‌باشند، و نه با ما مخاصمه دارند. نه ما مزاحم آنها مى‌شويم، و نه آنها براى ما ايجاد مزاحمت مى‌كنند.

اين گروه از كفّار نيز طبق صريح قرآن مجيد [1] خونشان محترم است.

[1]. آيه هشتم سوره ممتحنه و آيه نود سوره نساء، به روشنى دلالت بر اين مطلب دارد.