شيعيان على عليه السلام بايد بكوشند كه در حرم يار، اغيار را راه ندهند، و خانه خدا را مركز بتها نكنند كه دل حرم يار و خانه خداست.

انسانى كه براى او، بدست آوردن تمام دنيا مساوى با از دست دادن تمام آن باشد، چقدر احساس آرامش مى‌كند. آرى، اينها همه آثار توحيد و يكتا پرستى است.

قلب سليم ميوه يكتاپرستى‌

امام صادق عليه السلام در تفسير آيه شريفه‌ «إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ‌ [1]» مى‌فرمايد:

أَلَّذِى يَلْقَى‌ رَبَّهُ وَ لَيْسَ فِيهِ أَحَدٌ سِوَاهُ‌ [2]

قلب سليم قلبى است كه خداوند را در حالى ملاقات كند كه محبّت هيچ كس و هيچ چيز غير از خداوند، در آن نباشد.

قلبى كه مالامال از عشق خدا باشد، در بازار قيامت خريدار دارد و گره گشاست.

متأسّفانه قلب برخى از مسلمانان بتخانه است! در يك طرف آن بت مقام، در سوى ديگر بت ثروت، در جانب ديگر بت همسر، در نقطه ديگر آن بت فرزندان‌ [3]، در گوشه‌

[1]. سوره شعراء، آيه 89.

[2]. ميزان الحكمة، باب 3388، حديث 16930.

[3]. برخى از مردم، با اين كه زندگى آنها تأمين است، و بخوبى گذران زندگى مى‌كنند، ولى به بهانه‌هايى چون‌تأمين آينده فرزندان و مانند آن، آلوده هر كارى مى‌شوند. و فارغ از حلال و حرام بودن آن، به جمع‌آورى ثروت و مال مى‌پردازند. اين افراد در حقيقت فرزندان خود را مى‌پرستند! فراموش نمى‌كنم در سال 1342 كه به همراه جمعى از شخصيّتهاى مهمّ سياسى و مذهبى (از جمله مرحوم آقاى فلسفى و شهيدان دكتر بهشتى و مطهّرى و هاشمى نژاد) در زندان بوديم، روزى واعظ شهير مرحوم شيخ عباس اسلامى وصيتنامه‌اش را به من نشان داد، آن را مطالعه كردم. با تعجّب متوجّه شدم اين خطيب معروف چيزى از اموال دنيا ندارد. تعجّب مرا كه ديد گفت: «براى كه به آب و آتش بزنم، و اموال جمع كنم! اگر فرزندانم از دوستان خدا باشند، خداوند دوستانش را تنها نمى‌گذارد. و اگر از دشمنان خدا باشند، چرا براى دشمنان خدا زحمت بكشم و ثروتى در اختيار آنها بنهم!»

او در حقيت اين مطلب را از مولاى متّقيان، حضرت على عليه السلام فرا گرفته بود. آن حضرت در نهج البلاغه، كلمات قصار، شماره 352 به اين مطلب اشاره فرموده است.