امّا اگر مقدارى از موى سر، يا صورت، يا زير بغل، يا زير گلو، و مانند آن را زايل كند، كافى است يك فقير را اطعام نمايد.

مسأله 236- اگر موى سر را به غير تراشيدن إزاله كند، احتياط واجب آن است كه كفّاره تراشيدن را بدهد.

مسأله 237- اگر از روى ندانستن مسأله، يا فراموشى، يا غفلت، موى بدن را زايل كند كفّاره ندارد، و هرگاه در موقع وضو و غسل دست بر بدن بكشد، و موهايى كنده شود، همان طور كه گفته شد، كفّاره‌اى ندارد؛ امّا اگر بدون هدف دست بر سر و صورت يا بدن خود بكشد، و موهايى از او جدا شود، احتياط واجب آن است كه مقدارى غذا به فقير بدهد.

مسأله 238- محرم نمى‌تواند مو از بدن ديگرى زايل كند.

خواه طرف مقابل مُحرِم باشد، يا غير مُحرِم، خواه با تيغ باشد، يا با وسيله ديگر؛ ولى اين كار كفّاره‌اى ندارد. بنابراين، بايد دقّت كرد كه در منى به هنگام بيرون آمدن از احرام، افراد محرم نمى‌توانند سر ديگران را بتراشند، يا اصلاح كنند؛ بلكه اوّل بايد خودشان از احرام خارج شوند، و بعد چنين كنند.

سؤال 239- مُحرمى سرش را شسته و موهايش خيس است.