مسأله 231- در حرمت جدا كردن مو از بدن، تفاوتى بين كم و زياد بودن موى ازاله شده نيست، بلكه همان‌گونه كه گفته شد ازاله يك مو نيز حرام است؛ هر چند از نظر كفّاره تفاوت دارد.

مسأله 232- اگر بداند شانه زدن موى سر و صورت، سبب جدايى موها مى‌شود جايز نيست؛ بلكه احتياط مستحب آن است كه از شانه كردن موها در حال احرام مطلقاً خوددارى كند، و هنگام خاراندن بدن نيز بايد مواظب باشد مويى جدا نشود.

مسأله 233- هرگاه داشتن مو سبب بيمارى، يا ناراحتى شديد گردد، جايز است آن را زايل كند؛ ولى كفّاره دارد.

مسأله 234- اگر به هنگام انجام وضو يا غسل، مويى بدون قصد كنده شود اشكالى ندارد.

مسأله 235- هرگاه عمداً سر خود را بتراشد، يا موهاى زير هر دو بغل يا يكى را زايل كند، كفّاره آن يك گوسفند است؛ ولى اگر از روى ضرورت سر خود را بتراشد مخيّر است ميان يك گوسفند، يا سه روز روزه، يا اطعام شش فقير، كه به هر كدام دو مدّ طعام (تقريباً يك كيلو و نيم) بدهد، و احتياط واجب آن است كه در زايل كردن موى زيربغل نيز همين كفّاره را بدهد؛