ولى حدود آن را رعايت نمى‌كنند و جاهلان از حفظ الفاظ توسّط آنها خوشحال مى‌شوند ولى علما از عدم رعايت آن محزون مى‌شوند.

شرح حديث:

دو گونه به قرآن مى‌توان نگريست:

1- قرآن الفاظ مقدّسى است به گونه‌اى كه دست بى وضو بر آن نمى‌توان گذاشت.

2- قرآن برنامه‌اى مقدّس است.

اگر فقط الفاظ را مقدّس دانستيم در الفاظ متوقّف مى‌شويم، ولى اگر آن را برنامه هم دانستيم، آن را در زندگى دخالت مى‌دهيم.

برخورد امروز ما مسلمانان با قرآن چگونه است؟

در جامعه امروز ما بعد از پيروزى انقلاب به قرآن بهاى زيادى داده شده و بحث‌هاى تخصّصى قرآن، قاريان و حافظان قرآن فراوان است و دانشگاه‌هاى قرآنى متعدّدى تأسيس شده است كه همه اين امور نوعى برخورد با الفاظ مقدّس است نه به عنوان يك برنامه مقدّس.

از جمله برنامه‌هاى مقدّس قرآن، سفارش به امانت دارى است. امّا اين سؤال مطرح است كه ما تا چه اندازه امانتدار هستيم يعنى تا چه اندازه امانت در اموال، اولاد، مكتب اهل‌بيت عليهم السلام و ... را رعايت مى‌كنيم؟