سنگ شود.» آيات متعدّدى در قرآن مجيد وجود دارد كه كلمه «قلب» و مشتقّاتش در آن به كار برده شده است. [1] آيا منظور از قلب در اين آيات همان قلب صنوبرى شكل است كه در سينه انسانهاست؟ همان عضوى است كه كار گردش خون در بدن انسان را به عهده دارد؟ آيا منظور از قلب در قرآن مجيد همان عضوى است كه از عجايب خلقت است و در هر دقيقه بطور متوسّط 70 مرتبه مى‌زند و در هر دقيقه 2 بار تمام خون را در تمام بدن انسان به گردش درمى‌آورد و به جاى اوّل باز مى‌گرداند؟ اگر چه اين قلب صنوبرى شكل از عجايب خلقت خداوند است و وظايف مهمّى هم در بدن انسان به عهده دارد؛ ولى مراد قرآن از قلب، اين قلب صنوبرى شكل نيست.

براى روشن شدن اهمّيّت قلب در بدن، اختصاراً به وظايف آن اشاره مى‌شود كه عبارتند از:

اوّل- تغذيه تمام سلولهاى بدن، موادّ غذايى در معده يا شيره معده آميخته و آماده مى‌شود و در روده‌ها جذب و سپس وارد گردش خون مى‌شود. خون، موادّ غذايى مورد نياز بدن را به تمام ذرّات و سلول‌هاى بدن مى‌رساند. بدين وسيله، غذاى تمام بدن تأمين مى‌شود.

دوّم- آبيارى بدن، قسمت عمده بدن انسان آب است. اگر بخشى از بدن انسان كم آب شود، پژمرده مى‌شود و مى‌خشكد و كم‌كم باعث مرگ انسان مى‌شود.

سوّم- رساندن حرارت يكسان به بدن، بدن انسان گرم است، هيچ گاه فكر كرده‌ايد كه بدن انسان اين حرارت را از كجا تأمين مى‌كند؟ اكسيژن از هوا وارد دستگاه تنفّسى انسان مى‌شود و از آن جا جذب بدن و گردش خون انسان مى‌شود و با سوخت و سوزى كه در سلول‌هاى بدن انجام مى‌شود، تبديل به حرارت‌

[1]- بيش از 130 بار از قلب و مشتقّاتش در قرآن استفاده شده است.