دنبال قاتل مى‌گشت از جمله برادرزاده مقتول؛ يعنى قاتل حقيقى مصرّانه خواستار شناسايى قاتل بود. فتنه عظيمى برپا شد، نزديك بود كه قبايل در مقابل همديگر صف‌آرايى كنند و اين حادثه به يك جنگ كامل تبديل شود. براى حلّ مشكل به خدمت حضرت موسى صلى الله عليه و آله رفتند و از او خواستند كه از خدا بخواهد تا قاتل شناخته شود. حضرتش دست به دعا شد و خداوند خواسته‌اش را اجابت كرد و فرمود: گاوى ذبح كنيد و خونش را به بدن مقتول بزنيد تا وى زنده شود و خود، قاتل را معرّفى كند؛ بنابراين قرار شد از طريق معجزه اين فتنه پايان پذيرد.

كلام خداوند در اين باره اطلاق دارد و در مقام بيان است و بى قيد و شرط؛ امّا اين قوم لجوج شروع به بهانه‌جويى كردند و گفتند: اين گاو بايد در چه سنّ و سالى باشد؟ حضرت موسى گفت: بايد وحى نازل شود. منتظر وحى شد. خداوند فرمود: نه پير باشد و نه جوان. بنى اسرائيل رفتند و برگشتند و گفتند: اين گاو چه رنگى بايد داشته باشد؟ حضرت موسى باز در انتظار وحى نشست. وحى آمد كه:

گاوى باشد زرد يك دست كه رنگ آن بينندگان را مسرور سازد. باز بهانه گرفتند كه: چه نوع گاوى باشد؟ باز وحى آمد كه: نه گاو شخم زن باشد و نه گاو آب‌يارى؛ ولى گاوى كه از هر عيبى پاك و مبرّا باشد. بالاخره بعد از زحمت‌هاى فراوان و خرج زياد گاو مورد نظر را يافتند و او را ذبح كردند و به اعجاز الهى مقتول زنده شد و قاتل را معرّفى كرد.

شرح و تفسير آيه شريفه‌

اين معجزه، طبيعتاً مى‌بايست ايمانشان را بيشتر و آنان را به خداوند نزديكتر مى‌كرد؛ امّا بر خلاف اين عمل شد. چه اين آيه پس از بيان اين داستان آمده است:

بهانه‌جويى، اختلاف‌انگيزى، فتنه‌گرى، تمرّد از فرمان الهى، لجاجت، بى‌حرمتى به پيامبران و ... باعث شد كه «قلب‌هاى شما مانند سنگ سخت، بلكه سخت‌تر از