فصل بيست و سوم: بيست و دومين مثال: تقوا برات بهشت‌

خداوند متعال در آيه شريفه 35 سوره‌ «رعد» مى‌فرمايد: «مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتى وُعِدَ الْمُتَّقُونَ تَجْرى‌ مِنْ تَحْتِهَا الْانْهارُ اكُلُها دائِمٌ وَ ظِلُّها تِلْكَ عُقْبَى الَّذينَ اتَّقَوا وَ عُقْبَى الْكافِرينَ النَّارُ»؛ توصيف بهشتى كه به پرهيزكاران وعده داده شده، [اين است كه‌] نهرهاى آب از زير درختانش جارى است، ميوه آن هميشگى، و سايه‌اش دائمى است؛ اين سرانجام كسانى است كه پرهيزگارى پيشه كردند؛ و سرانجام كافران، آتش است.

دورنماى بحث‌

آيه فوق- على‌رغم ظاهرى ساده- از پيچيده‌ترين مثل‌هاى قرآن مجيد است.

در اين آيه شريفه به تشبيه بهشت- كه جايگاه و سرانجام افراد متّقى است- پرداخته شده و سه ويژگى مهم براى آن بيان شده است.

شرح و تفسير آيه‌

تشبيهى كه در اين آيه صورت گرفته، در نگاه نخست تشبيه ساده‌اى است؛ ليكن- همانطور كه گفته شد- از پيچيده‌ترين تشبيه‌ها و امثال قرآن مجيد به شمار رفته است.

مفسّران معتقدند: در اين آيه محذوفى وجود دارد و جمله‌اى حذف گرديده‌