شوره‌زار ببارد، يك گل هم به بار نخواهد نشست.

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله همان گونه كه سلمان و اباذر و ديگر مسلمانان را به اسلام دعوت كرد؛ ابوجهل و ابولهب و ديگر كفّار را نيز به اسلام فراخواند؛ ولى قلب پاك و پاكيزه سلمان و اباذر آماده دريافت حق و سبب رويش نهال ايمان شد. در صورتى كه همان گفتار پيامبر صلى الله عليه و آله بر قلب شوره‌زار ابوجهل و ابولهب تأثير نگذاشت و سبب رويش بخل و كينه در وجود آنها شد.

2- قرآن و وحى براى كفّار نتيجه معكوس مى‌دهد!

گاهى آيات قرآن نه تنها سبب هدايت نمى‌شود، بلكه باعث ضلالت افراد مى‌گردد؛ يعنى انسانهاى بدطينت و كافران نه تنها از شنيدن آن بهره‌اى نمى‌برند، بلكه با شنيدن آن بر گمراهى و ضلالت آنها افزوده مى‌شود.

اين مطلب در آياتى از قرآن مجيد، از جمله در آيه 124 و 125 سوره توبه ذكر شده است‌ «وَاذا ما انزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ ايُّكُمْ زادَتْهُ هذِهِ ايماناً فَامَّا الَّذينَ آمَنُوا فَزادَتْهُمْ ايماناً وَ هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ وَ امَّا الَّذينَ فى قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَتْهُمْ رِجْساً الى‌ رِجْسِهِمْ وَ ماتُوا وَ هُمْ كافِرونَ».

هنگامى كه سوره‌اى نازل مى‌شود، منافقين به يكديگر مى‌گويند: آيا اين سوره، ايمان شما را افزون ساخت؟! [به آنها بگو:] امّا كسانى كه ايمان آورده‌اند، بر ايمانشان افزوده شده است و آنها [به فضل و رحمت الهى‌] خوشحالند. و امّا آنها كه در دلهايشان بيمارى است، پليدى بر پليديشان افزوده شده، از دنيا رفتند در حالى كه كافر بودند.

سؤال: چگونه ممكن است قرآن مجيد با آيات نورانيش، سبب گمراهى بعضى شود؟

پاسخ: قرآن مجيد همانند چراغى است كه اگر در دست دانشمندى باشد، در