ذكر حركت بادها، جمع شدن ابرهاى سنگين، نزول باران، دوباره زنده شدن زمين‌هاى مرده، فراهم آمدن انواع ميوه‌ها، گلها و درختان، دليل محكمى بر توحيد و خداشناسى بود؛ دليل محكمى كه اگر هيچ دليلى جز اين نبود، براى اثبات وجود خداوند كفايت مى‌كرد. بى شك با آمدن فصل زمستان آثار مرگ سراسر باغ را فرا مى‌گيرد؛ باغى با درختان افسرده و بى روح؛ ولى پس از مدّتى به هنگام بهار حيات جديدى در باغ ديده مى‌شود؛ با انواع درختان سرسبز، گلهاى مختلف، بوته‌هاى گوناگون، گياهان متفاوت، ميوه‌هاى ترش و شيرين با رنگهاى متنوّع و ... كه روح انسان را طراوت مى‌بخشد.

اين طبيعت شگفت، دليل محكمى بر اثبات وجود خداوند قادر مطلق است، كه اگر انسان تنها به برگ سبزى از نشاط طبيعت بينديشد، براى شناخت حضرت حق كافى است.

برگى كه بر اساس گفته دانشمندان، اگر از عرض برش زده شود، داراى هفت طبقه است، كه هر طبقه آن داراى ساختمان مخصوص و وظيفه ويژه‌اى است. با كمى دقّت خطوط ريزى بر روى اين برگ ظريف مشاهده مى‌شود كه بسان شبكه لوله‌كشى يك شهرك مى‌باشد كه وظيفه آب‌رسانى و تغذيه قسمتهاى مختلف برگ را به عهده دارد. چه قدرتى اين طبقات هفتگانه را با ظرافت زيبا آفريده است؟! چه خالق حكيمى اين شبكه عظيم و دقيق لوله‌كشى را در درون اين برگ طرّاحى كرده است؟! از اين رو، نه تنها «برگ درختان سبز در نظر هوشيار هر ورقش دفترى است معرفت كردگار»، بلكه اگر به دقّت تمام، ساختمان و وظيفه و فوايد آن بررسى شود، بى نهايت كتاب از معرفت كردگار صورت مى‌گيرد. بنابراين، صدر آيه دلالت بر توحيد و ذيل آيه‌ (كَذلِكَ نُخْرِجُ الْمَوْتى) به مسأله معاد رهنمون است.