فصل چهاردهم: سيزدهمين مثال: شرح صدر

خداوند متعال در سيزدهمين مثل از آيه‌هاى قرآن مجيد، در آيه 125 سوره انعام مى‌فرمايد: «فَمَنْ يُرِدِ اللّهُ انْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْاسْلامِ وَ مَنْ يُرِدْ انْ يُضِلَّهُ يَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَيِّقاً حَرَجاً كَانَّما يَصَّعَّدُ فِى السَّماءِ كَذلِكَ يَجْعَلُ اللّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذينَ لايُؤمِنونَ» آن كس را كه خدا بخواهد هدايت كند، سينه‌اش را براى [پذيرش‌] اسلام، گشاده مى‌سازد؛ و آن كس را كه [به سبب اعمال زشتش‌] بخواهد گمراه سازد، سينه‌اش را آن چنان تنگ مى‌گرداند كه گويا مى‌خواهد به آسمان بالا برود؛ اين گونه خداوند پليدى را بر افرادى كه ايمان نمى‌آورند، قرار مى‌دهد!

دورنماى بحث‌

آيه شريفه، در صدد بيان زمينه‌هاى روحى مردم در پذيرش حق است، آنچه از ظاهر آيه استفاده مى‌گردد اين است كه: مردم در اين جهت متفاوتند؛ بعضى از مردم آن قدر روحشان پاك و قلبشان نورانى است كه با اوّلين برخورد با قرآن، با آغوش باز اسلام را پذيرايند و خداوند هم در عوض به آنان شرح صدر مى‌بخشايد. در مقابل، افرادى هستند كه زمينه پذيرش حق در آنان نيست و چنانچه تمام قرآن بر آنان خوانده شود، تأثيرگذار نيست؛ از اين رو، خداوند قلب آنها را تنگ و تاريك مى‌گرداند.