5- اولويّت بانيازمندانى است كه اظهار نياز نمى‌كنند

قرآن مجيد فقرا و نيازمندانى را كه درخواست كمك نمى‌كنند، نيازمند حقيقى مى‌شناسد و آنان را در دريافت صدقات شايسته‌تر و اولى‌تر مى‌داند. خداوند متعال در آيه 273 سوره بقره چنين مى‌فرمايد: «لِلْفُقَراءِ الَّذينَ احْصِرُوا فى سَبيلِ اللّهِ لا يَسْتَطِيعُونَ ضَرْباً فِى الْارْضِ يَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ اغْنِياءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِيماهُمْ لا يَسْئَلُونَ النّاسَ الْحافاً وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَانَّ اللّهَ بِهِ عَلِيمٌ». [انفاق و صدقات شما] از آن نيازمندانى است كه در راه خدا، در تنگنا قرار گرفته‌اند و [به خاطر اطاعت از حق همچون شركت در جهاد و آوارگى از موطن و سرزمين خويش‌] نمى‌توانند كارى در پيش بگيرند [و روزى به دست آورند] و از شدّت خويشتندارى، هر كه از حال آنان با خبر نباشد، مى‌پندارد كه توانگرند؛ امّا آنان را از چهره‌هايشان مى‌شناسى كه هرگز به اصرار چيزى از مردم نمى‌خواهند و هر چيز خوبى در راه خدا انفاق كنيد، خداوند از آن آگاه است.

فقرايى با اين عزّت‌نفس و آبرومندى، در دريافت صدقه و انفاق، سزاوارترند.

به ويژه در اين ماه مبارك كه كارهاى عادى مؤمن در آن عبادت محسوب مى‌شود، چنين طاعتى تا چه حد ارزشمند و والاست. بخصوص كه يكى از فلسفه‌هاى روزه احساس نياز نيازمندان و رسيدگى به حال و وضع فقراست. [1]

[1]- وسائل الشّيعه، جلد 6، ابواب وجوب الصوم، باب 1، حديث 1، 3، 4 و 5.