در حديث ديگرى رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد:

«يا مَعْشَرَ المسلمينَ ايّاكُمْ وَالزِّنا فَانَّ فيهِ سِتَّ خصالٍ، ثَلاثٌ في الدُّنْيا و ثلاثٌ فى الآخِرَةِ، فَامّا الّتى في الدُّنْيا فَإنَّه يَذْهَبُ بِالبَهاءِ، وَ يُورِثُ الْفَقْرَ، وَ يُنْقِصُ العُمُرَ، وَ امَّا الّتى فى الآخِرَةِ فَانَّهُ يُوجِبُ سَخَطَ الرَّبِّ وسوءَ الحِسابِ و الخلودَ في النّارِ

؛ اى گروه مسلمانان از زنا پرهيز كنيد كه در آن شش خصلت و نتيجه زشت هست، سه در دنيا و سه در آخرت، امّا آن سه كه در دنياست:

زيبايى را مى‌برد و پريشانى و تنگدستى مى‌آورد، و عمر را كوتاه مى‌كند، و امّا آن سه كه در آخرت است: موجب خشم خدا، و بدى حساب، و جاويدان ماندن در آتش دوزخ مى‌گردد». [1]

و اين بدان خاطر است كه:

اوّلًا: اسلام زندگى دنيا و آخرت را مرتبط به يكديگر مى‌داند وهمچنان كه مى‌خواهد سعادت دنياى مردم را تأمين كند، در فكر تأمين سعادت زندگى پس از مرگ آنها نيز مى‌باشد.

ثانياً: بدين وسيله ايمان به معاد و حساب روز جزا و كيفر اخروى را در دل مردم تقويت مى‌كند و آنها را از كيفر روز قيامت بيم مى‌دهد و با بيان اين حقيقت كه هيچ عملى بى حساب نمى‌ماند، به طرز صحيحى در نهان و آشكار جلوى مردم را از گناه كردن مى‌گيرد، و سدّ محكمى ميان آنان و گناه ايجاد مى‌كند، و انسان را در برابر طوفان شهوات و غرايز چون كوهى محكم، پابرجا و استوار مى‌سازد.

چنانكه در حديث آمده:

«المُؤمِنُ كالْجَبَلِ الرّاسِخِ لا تُحَرِّكُهُ الْعواصِف‌

؛ مؤمن چون كوه محكمى است كه بادهاى سخت او را نمى‌لرزاند». [2]

زيرا اگر ايمان به كيفر روز جزا در كار نباشد، قانونهاى اجتماعى تنها در ظاهر مى‌توانند تاحدود كمى جلوى تجاوزات را، آن هم به طور ناقص بگيرند، امّا وقتى‌

[1] خصال صدوق، باب الستة، ص 320.

[2] شرح اصول كافى، ج 9، ص 181.