16: شكر نعمت‌

قال رسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: «مَنْ تَقَدَّمَتْ الَيْهِ يَدٌ، كانَ عَليهِ مِنَ الحَقِّ أن يُكافِى‌ءَ، فانْ لَم يفعَلْ فالثّناءُ، فإنْ لَمْ يَفْعَلْ فَقَدْ كَفَرَ النِّعْمَةَ». [1]

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد: «كسى كه نعمت به او برسد (يد به معناى نعمت است) اگر مقابله به مثل نكند (لفظا تشكر نكند) كفران نعمت كرده است».

به طور اجمال از آيات و روايات چنين به دست مى‌آيد كه اسلام بر پايه حق‌شناسى است. اگر كسى خدمتى به شما كرد، آن را از ياد نبريد و اين خدمت را روزى جبران كنيد. گاه انسان نمى‌تواند جبران كند، يا به خاطر اينكه توانايى او كم است و يا خدمتى كه به او شده به قدرى زياد است كه قابل جبران نيست؛ در اين صورت حدّاقل بايد با زبانش تشكّر كند در غير اين صورت كفران نعمت كرده و مستحق زوال نعمت است.

كسانى كه به ما خدمت مى‌كنند بسيارند، پدر، مادر، استاد، همسايگان، علما، شهدا و ...، و ما مديون خدمات زيادى هستيم و عوامل زيادى دست به دست هم داده‌اند تا ما بتوانيم از آسايش برخوردار و از علم و دانش بهره‌مند شويم و

[1] تحف العقول، ص 55.