آيات خدا ايمان ندارند» [1]، خيانت نوعى دروغ در عمل است همان‌طور كه دروغ نوعى خيانت در گفتار است.

يا ممكن است اشاره به اين باشد كه اين دو عمل اساس زندگى انسان را متزلزل مى‌كند، چرا كه تشكيل جامعه انسانى براساس اعتماد است كه اگر نباشد، جامعه وجود ندارد و دروغ، اين سرمايه را از بين مى‌برد.

يا ممكن است اشاره به اين باشد كه دروغ و خيانت كليد گناهان ديگر است، انسان اگر دروغ بگويد مى‌تواند تقلّب، كلاه‌بردارى و خيانت كند.

جوانى خدمت رسول اكرم صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد: آلوده گناه هستم چه كنم؟

فرمود: به من قول بده كه يك گناه را انجام ندهى و آن دروغ است. عرض كرد ترك مى‌كنم. جوان مى‌خواست گناه كند ولى فكر كرد كه فردا وقتى خدمت پيامبر مى‌رسد، حضرت سؤال خواهد كرد گناه كردى يا نه؟ اگر دروغ بگويد، كه گناه كرده و اگر راست بگويد رسوا مى‌شود، آن جوان به واسطه ترك دروغ گناهان ديگر را هم ترك كرد. [2]

امام حسن عسكرى عليه السلام مى‌فرمايد:

«جُعِلَتِ الخَبَائِثُ فى بَيتٍ وَ جُعِلَ مِفتاحَهُ الكَذِبُ‌

؛ تمام بديها در خانه‌اى قرار داده شده است و كليد آن دروغ است». [3]

وقتى اين كليد از بين برود گناهان ديگر هم از بين مى‌رود.

رسول اكرم صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد:

«لَا تَنْظُروا إلى كَثْرَةِ صَلاتِهِم وَ صَوْمِهِم وَ كَثْرَةِ الحَجِّ وَالْمَعْروفِ وَ طَنْطَنَتِهِمْ بِاللَّيْلِ، وَلكِنِ انْظُرُو إلى صِدْقِ الحَدِيث وَأداءِ الأمانَةِ

؛ اگر مى‌خواهيد افراد را بشناسيد از طريق عبادات، آنها را نشناسيد كه نماز و روزه و حجّشان زياد است و اينكه در دل شب بلند مى‌شوند و از خوف خدا نعره‌

[1] نحل، آيه 105.

[2] ميزان الحكمه، ج 8، ص 344.

[3] همان مدرك.