8: دروغ و خيانت‌

قال رسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: «يُطْبَعُ الْمُؤْمِنُ عَلى كُلِّ خَصْلَةٍ، وَ لا يُطْبَعُ عَلَى الْكَذِبِ وَلا عَلَى الخِيانَةِ». [1]

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد: «هر خصلتى ممكن است طبيعت مؤمن بشود (گناهى ممكن است به خاطر كمى تقوا از مؤمن سر بزند) ولى محال است دروغ و خيانت در طبيعت مؤمن باشد».

در احاديث ما به مسأله دروغ و خيانت اهميّت زيادى داده شده است، از جمله در حديثى از امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد:

«إنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ لَمْ يَبْعَثْ نَبِيّاً إلّابِصِدْقِ الْحَدِيثِ وَ أدَاءِ الأمانَةِ إلَى البَرِّ وَ الفاجِرِ

؛ خداوند هيچ پيغمبرى را مبعوث نكرده مگر به راستگويى و اداى امانت». [2]

شايد اشاره به اين است كه راستگويى و اداى امانت جزء قوانين همه انبيا بوده و شايد استثنا به خاطر اين است كه مؤمن تابع هر دينى كه باشد در آن دين دروغ و خيانت ممنوع است و يا اشاره به آيه‌اى است كه مى‌فرمايد:

« «إِنَّمَا يَفْتَرِى الْكَذِبَ الَّذِينَ لَايُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ»؛ تنها كسانى دروغ مى‌بندند كه به‌

[1] تحف العقول، حكمت 150.

[2] ميزان الحكمه، ج 5، ص 288.