سپس از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله تقاضاى عفو كردند. حضرت اين آيه را تلاوت فرمود و از خطاى آنها درگذشت: « «لَا تَثْرِيبَ عَلَيْكُمْ الْيَوْمَ يَغْفِرُ اللَّهُ لَكُمْ وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ»؛ امروز ملامت و توبيخى بر شما نيست، خداوند شما را مى‌بخشد؛ و او مهربانترين مهربانان است». [1]

همچنين هنگامى كه سپاهيان آن حضرت مكّه را فتح كردند و خواستند وارد شهر شوند، يكى از آنان به نام‌ سعدبن عبّاده‌- كه فرمانده سپاه بود- شعار مى‌داد:

«الْيَوْمَ يومُ الْمَلْحَمَه اليَومُ تُسْتَحَلُّ الْحُرَمَه‌

؛ امروز روز جنگ و نبرد است، امروز زنها اسير مى‌شوند».

وقتى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله از اين شعار با خبر شد، سخت بر آشفت و به على عليه السلام دستور داد پرچم را از دست سعد بگيرد و او را از مقام فرماندهى عزل كرد، آنگاه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:

«بَلِ الْيَوْمَ يومُ الْمَرْحَمَةِ

؛ امروز روز رحمت و بخشش است». [2]

در حديثى كه در كتب شيعه و سنّى در ذيل آيه 134 سوره آل عمران نقل شده مى‌خوانيم كه يكى از كنيزان امام على بن الحسين عليهما السلام به هنگامى كه آب روى دست امام مى‌ريخت، ظرف آب از دستش افتاد و بدن امام را مجروح ساخت، امام عليه السلام از روى خشم سربلند كرد، كنيز بلافاصله گفت: خداوند در قرآن مى‌فرمايد:

«وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ». امام فرمود: خشم خود فرو بردم، عرض كرد:

«وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ»

. فرمود: تو را بخشيدم خدا تو را ببخشد، گفت:

«وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ».

امام فرمود: تو را در راه خدا آزاد كردم. [3]

[1] يوسف، آيه 92.

[2] شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 17، ص 272.

[3] تفسير درّالمنثور و نورالثقلين ذيل آيه 134 سوره آل عمران؛ براى مطالعه بيشتر در زمينه عفو به كتاب اخلاق در قرآن، ج 3، تأليف آية اللَّه العظمى مكارم شيرازى مراجعه شود.