2. انفاق بايد از مال حلال و مشروع باشد، چرا كه خداوند غير آن را قبول نمى‌كند و بركت نمى‌دهد.

در حديثى آمده است: شخصى به حضور امام صادق عليه السلام آمد و گفت: دو آيه در قرآن است كه من طبق دستور آن دو آيه عمل مى‌كنم ولى نتيجه نمى‌گيرم. امام عليه السلام فرمود: آن دو آيه كدام است؟ عرض كرد: نخست اين سخن خداوند كه مى‌فرمايد:

« «ادْعُونِى أَسْتَجِبْ لَكُمْ»؛ مرا بخوانيد تا (دعاى) شما را بپذيرم» [1] و من خدا را مى‌خوانم امّا دعايم مستجاب نمى‌شود.

آيه ديگر اينكه خداوند مى‌فرمايد: « «وَمَا أَنفَقْتُمْ مِنْ شَىْ‌ءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ»؛ و هرچيزى را (در راه خدا) انفاق كنيد، خدا عوض آن را مى‌دهد (و جاى آن را پر مى‌كند)؛ و او بهترين روزى دهندگان است»، [2] امّا من در راه خدا انفاق مى‌كنم ولى چيزى كه جاى آن را پر كند، عايد من نمى‌شود.

امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد: آيا فكر مى‌كنى خداوند از وعده خود تخلّف كرده؟

عرض كرد: نه. فرمود: پس علّت عدم استجابت دعا چيست؟ عرض كرد: نمى‌دانم.

امام عليه السلام فرمود: ولى من مى‌دانم كسى كه اطاعت خدا كند در آنچه امر به دعا كرده، و جهت دعا را رعايت كند، اجابت خواهد كرد، عرض كرد: جهت دعا چيست؟

فرمود: نخست حمد خدا مى‌كنى، و نعمت او را يادآور مى‌شوى، سپس شكر مى‌كنى، بعد درود بر پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌فرستى، سپس گناهانت را به خاطر مى‌آورى و اقرار مى‌كنى و از آنها به خدا پناه مى‌برى و توبه مى‌نمايى، اين است جهت دعا.

امّا در مورد آيه دوم، فكر مى‌كنى خداوند خلف وعده مى‌كند؟ عرض كرد: نه فرمود: پس چرا جاى انفاق پر نمى‌شود؟ عرض كرد: نمى‌دانم، امام عليه السلام فرمود: اگر كسى از شما مال حلالى بدست آورد و در راه حلال انفاق كند، هيچ درهمى را انفاق‌

[1] غافر، آيه 60.

[2] سبأ، آيه 39.