يارانش باشند، تا سخنان آنها بر دل نشيند و به مصداق

«كُونُوا دُعاةً لِلنَّاسِ بِغَيْرِ الْسِنَتِكُمْ‌»

همه شنوندگان از آنها الگو بگيرند.

به يقين، اين مراسم عظيم (با شرايط فوق) خارى در چشم دشمنان اسلام و سبب تقويت اسلام و مسلمين است.

پناهگاه ستمديدگان‌

جالب اين‌كه مجالس حسينى در طول تاريخ پناهگاه خوبى براى جوامعى كه تحت ستم قرار گرفته بودند، محسوب مى‌شد؛ نه تنها در انقلاب اسلامى ايران، مردم حدّاكثر بهره بردارى را از مجالس حسينى كرده و با شور و هيجان اين مجالس، پاسخ دندان‌شكنى به نيروهاى اهريمنى دادند، بلكه در استقلال عراق و پاكستان و ... نيز همين مسأله مطرح بود.

در كلام معروفى از گاندى، رهبر استقلال هندوستان، مى‌خوانيم: من زندگى امام حسين عليه السلام آن شهيد بزرگ اسلام را به دقّت خوانده‌ام و توجّه كافى به صفحات كربلا نموده‌ام و بر من روشن شده است كه اگر هندوستان بخواهد يك كشور پيروز گردد، بايستى از سرمشق امام حسين عليه السلام پيروى كند. [1]

ولى اين در صورتى است كه نيّت‌ها خالص باشد و رقابت‌هاى مخرّب جاى خود را به همكارى سازنده دهد و اين مجالس كانون وحدت گردد و نشانه‌هاى ايثار و فداكارى در آن ظاهر شود.

از آنجا كه مسأله اجراى عدالت و ظلم ستيزى منحصر به جهان اسلام نيست، تعليماتى را كه امام حسين عليه السلام در كربلا به نسل بشر داد، مى‌تواند راهگشاى تمام امّت‌ها گردد.

[1] به نقل از: درسى كه حسين به انسان‌ها آموخت، ص 289.