3- از آنجا كه مدّاحى تركيبى از علم و هنر است، بايد آموزش‌هاى لازم به مدّاحان محترم از سوى پيش كسوتان آگاه، ارائه شود.

4- از چراغ سبز نشان دادن نسبت به گناه به سبب عزادارى، در مجالس وعظ و مدّاحى اجتناب شود و به تقوا و ديندارى توصيه گردد.

5- به عزاداران محترم توصيه شود كه از در آوردن پيراهن و لخت شدن خوددارى نمايند.

6- سينه زنى و زنجيرزنى از شعائر حسينى است، ولى از آسيب رساندن و مجروح ساختن بدن خوددارى شود.

7- وعّاظ و مدّاحان محترم مراعات وقت نماز را نموده و در وقت نماز برنامه‌اى جز اقامه نماز نداشته باشند.

8- آهنگ مدّاحان محترم نبايد به آهنگ‌هاى مجالس لهو و فساد شباهت داشته باشد.

9- هيأت‌هاى محترم عزادارى توجّه كنند كه بازيچه دست سياست‌هاى مرموز قرار نگيرند.

10- از بيان مصائب سخت اهل‌البيت عليهم السلام، حتّى الامكان پرهيز شود و به اشاره و اجمال از آن بگذرند.

11- مجالس به گونه‌اى طولانى نشود كه موجب خستگى و دلزدگى مردم- به ويژه جوانان- گردد.

12- احترام به پيشكسوتان در اين مجالس حفظ شود.

13- تقويت نظام جمهورى اسلامى، رهبرى و مراجع بايد مدّ نظر قرار گيرد وعشق به امام زمان (عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف) در همه مجالس به عنوان اساسى‌ترين مطلب، زنده نگه داشته شود.

14- وعّاظ و مدّاحان محترم بايد متخلّق به اخلاق حضرت امام حسين عليه السلام و