اى در غم تو ارض و سما خون گريسته‌

ماهى در آب و وحش به هامون گريسته‌

وى روز و شب بياد لبت چشم روزگار

نيل و فرات و دجله و جيحون گريسته‌

از تابش سرت به سنان چشم آفتاب‌

اشك شفق به دامن گردون گريسته‌

در آسمان ز دود خيام عفاف تو

چشم مسيح، اشك جگر خون گريسته‌

با درد اشتياق تو در وادى جنون‌

ليلى بهانه كرده و مجنون گريسته‌

تنها نه چشم دوست بحال تو اشكبار

خنجر بدست دشمن تو خون گريسته‌

آدم پى عزاى تو از روضه بهشت‌

خرگاه درد و غم، زده بيرون گريسته‌

اى كه به عشقت اسير، خيل بنى‌آدمند

سوختگان غمت با غم دل خرّمند

هر كه غمت را خريد عِشرت عالم فروخت‌

با خبران غمت بى‌خبر از عالمند