«محمّد بن اشعث‌» از جنايت‌كاران كربلا از جمله آنها بودند. آنان مدام مصعب را به جنگ با مختار تحريك مى‌كردند. [1]

«دينورى» تعداد فراريان كوفه را كه در بصره اجتماع كرده بودند حدود ده هزار نفر مى‌داند. [2]

سرانجام مصعب از سربازان خود و فراريان كوفه، لشكرى را فراهم ساخت و به سوى مختار تاخت.

مختار نيز بدون آن‌كه از ابراهيم اشتر- كه در آن وقت در شمال عراق (موصل) حضور داشت- يارى بطلبد لشكرى را با فرماندهى «احمر بن شُمَيط» به جنگ مصعب فرستاد. ولى سپاه مختار در اين جنگ متحمّل شكست سهمگينى شد. «ابن شميط» فرمانده سپاه مختار با تعداد بسيارى از ياران خود كشته شد و لشكر مختار درهم شكست. مصعب پس از شكست سپاه مختار به سوى كوفه شتافت و مختار و بقاياى سربازانش را كشت.

تاريخ كشته شدن مختار به نقل طبرى 16 رمضان سال 67 ه بوده است وى در آن هنگام 63 سال داشت. [3]

مصعب پس از تصرّف كوفه، ابراهيم اشتر را به كوفه فرا خواند، وى نيز بدون مقاومت به كوفه آمد و مصعب از وى به گرمى استقبال كرد. [4]

با سقوط حكومت مختار در كوفه، عراق در تحت سيطره زبيريان قرار گرفت و بدين ترتيب يك بار ديگر كوفه از حاكميّت شيعيان و ارادتمندان اهل‌بيت عليهم السلام خارج شد.

چيزى نگذشت كه در سال 72 ه «عبدالملك مروان‌» سپاه عظيمى را به جنگ مصعب به سوى كوفه روانه كرد. در آن جنگ ارتش مصعب شكست خورد و معصب‌

[1]. تاريخ طبرى، ج 4، ص 558.

[2]. اخبارالطوال، ص 304.

[3]. تاريخ طبرى، ج 4، ص 577.

[4]. اخبار الطوال، ص 309.