پس از اين خطبه، صوحان بن صعصعة بن صوحان‌ [1] كه زمين گير بود- به خاطر آن بيمارى و (عدم همراهى با امام حسين عليه السلام) عذرخواهى كرد. امام سجاد عليه السلام نيز عذرش را پذيرفت و از او سپاسگزارى نمود و بر پدرش درود و رحمت فرستاد. [2]

28- عزادارى در مدينه‌

امام سجاد عليه السلام به همراه زنان و كودكان وارد مدينه شدند. همان شهرى كه ماه رجب سال گذشته به هنگام خروج از آن، با پدر بزرگوارش امام حسين عليه السلام و عمويش اباالفضل العباس و برادرانش على اكبر و على اصغر و ديگر جوانان بنى هاشم همراه بود. و اينك بدون آن عزيزان، با جمعى از زنان و كودكان مصيبت ديده وارد شهر مى‌شود.

شهرى كه مدفن رسول خدا صلى الله عليه و آله و فاطمه زهرا عليها السلام است؛ شهرى كه خاطرات تلخ و شيرين فراوانى را به ياد دارد؛ شهرى كه از كوچه‌ها و خانه و در و ديوارش و از جاى جاى آن صداى عزيزانش را مى‌شنود.

زينب كبرى عليها السلام خود را به مسجد پيامبر صلى الله عليه و آله رساند و در حالى كه دو طرفِ درِ مسجد را گرفته بود، خطاب به رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌گويد:

«يا جَدَّاه إِنّي ناعِيةٌ إِلَيْكَ أخِي الْحُسَيْنَ‌

؛ اى جدّا! من خبر مرگ برادرم حسين را براى تو آورده‌ام». زينب پيوسته گريه مى‌كرد و اشك و آهش تمامى نداشت. و هر بار كه به برادرزاده‌اش على بن الحسين عليه السلام‌

[1]. پدر صوحان جناب صعصعة بن صوحان از اصحاب جليل القدر و بلند مرتبه اميرمؤمنان على عليه السلام بود. امام صادق عليه السلام فرمود: آنها كه با اميرمؤمنان على عليه السلام بودند جز صعصعة بن صوحان و ياران صعصعه كسى نبود كه حقّ و منزلت على عليه السلام را به درستى بشناسد. مطابق نقل نجاشى او از راويان عهدنامه معروف على عليه السلام به مالك اشتر است (رجوع كنيد به: معجم رجال الحديث، ج 10، ص 112). ولى درباره فرزندش صوحان بن صعصعة، چيزى در كتب تراجم و رجال- جز همين مورد- يافت نشد.

[2]. ملهوف (لهوف)، ص 226- 230؛ بحارالانوار، ج 45، ص 147- 149 و مقتل‌الحسين مقرّم، ص 374- 375.