آورده شد.

ب) عماد الدين طبرى آملى (متوفاى اوايل قرن ششم) در كتاب‌ بشارة المصطفى‌ به آن تصريح كرده است؛ وى در اين كتاب پس از نقل ماجراى زيارت جابر و عطيه آورده است: در اين ميان جمعيتى را ديدند از مسير شام به كربلا نزديك مى‌شود. جابر به عطيه گفت: برو ببين اينها چه كسانى هستند؟

عطيه رفت و برگشت و به جابر گفت: اى جابر، برخيز و از حرم رسول خدا صلى الله عليه و آله استقبال كن؛ چراكه حضرت زين العابدين عليه السلام به همراه عمه‌ها و خواهرانش مى‌آيند.

جابر برخاست و با سروپاى برهنه به استقبال آن كاروان شتافت؛ وقتى كه به امام زين‌العابدين عليه السلام نزديك شد، امام به او فرمود:

«أَنَتَ جابرٌ؟

تو جابرى؟» پاسخ داد:

آرى، امام فرمود:

«يا جابِرُ هيهُنا وَاللَّهِ قُتِلَتْ رِجالُنا، وَذُبِحَتْ أَطْفالُنا، وَسُبِيَتْ نِساؤُنا، وَحُرِّقَتْ خِيامُنا

؛ اى جابر به خدا سوگند! اينجا مردان ما كشته شدند، اطفال ما سربريده شد، زنان ما اسير گرديده و خيمه‌هاى ما سوزانده شد». [1]

ج) ابن نما (متوفاى اواخر قرن هفتم) در مثير الاحزان‌ ماجراى ورود اهل بيت عليهم السلام به كربلا و ملاقات با جابر را با صراحت نقل كرده است. [2]

بنابراين، مطابق نقل‌ها، ورود اهل‌بيت عليهم السلام در اربعين اوّل به كربلا بعيد به نظر نمى‌رسد.

2. الحاق سرهاى شهدا به بدن‌ها

همچنين برخى ديگر از صاحب نظران هر چند به اين مطلب (ورود اهل بيت در اربعين به كربلا) تصريح نكرده‌اند، ولى لازمه سخنانشان مطلب فوق است. آنان كه مى‌نويسند: امام سجاد عليه السلام سر مبارك امام حسين عليه السلام را به كربلا آورد و به بدن پدر

[1]. رجوع كنيد به: اعيان الشيعه، ج 4، ص 47. (شرح حال جابر بن عبداللَّه انصارى).

[2]. مثير الاحزان، ص 107، جعفر بن محمد بن جعفر معروف به ابن نماى حلّى حدود سال 680 وفات يافت. (اعيان الشيعه، ج 4، ص 156) و با سيد بن طاووس كه وفاتش سال 664 است، معاصر بوده است.