اوضاع شهر شام و افكار عمومى مردم آن سامان و تلاش يزيد براى جلب نظر امام سجّاد عليه السلام طبيعى است كه آن سر شريف را در شام باقى نگذارد وبه امام عليه السلام تحويل دهد.

علاوه بر آن، گذاردن سر مقدس در خزانه و نگهدارى آن براى چند سال كاملًا خلاف معمول و غير متعارف است و سبب نفرت بيشتر مردم از خاندان اموى مى‌گرديد؛ لذا نظر مشهور علماى اماميه به واقع نزديك‌تر به نظر مى‌رسد.

مرحوم «مقرّم» نويسنده كتاب مقتل الحسين عليه السلام نيز مى‌نويسد: هنگامى كه امام زين العابدين عليه السلام موافقت يزيد را به دست آورد، همه سرهاى شهدا را از او طلب كرد تا آنها را در كربلا به خاك بسپارد و يزيد نيز سرها را به آن حضرت سپرد و امام عليه السلام آنها را به بدن‌هاى شريفشان ملحق كرد. [1]

23- حركت از شام‌

پس از خطابه‌هاى امام سجاد عليه السلام و زينب كبرى عليها السلام و تغيير اوضاع شام و برپايى عزادارى توسط زينب كبرى و خاندان اهل‌بيت عليهم السلام در شام، يزيد بيش از اين مصلحت نديد كه آنان را در شام نگه دارد. از اين رو دستور داد آنها را آماده بازگشت به مدينه نمايند.

مطابق نقل علّامه مجلسى، يزيد از نعمان بن بشير [2] كه رسول خدا صلى الله عليه و آله را ديده بود، خواست آنها را آماده رفتن كند و مرد امين و مورد اعتمادى از شاميان را با آنها همراه سازد كه آنان را با احترام و تحت مراقبت به مدينه برساند.

آنگاه كه كاروان آماده حركت شد، يزيد، امام على بن الحسين عليه السلام را خواست و

[1]. مقتل الحسين مقّرم، ص 362.

[2]. نعمان بن بشير همان كسى است كه هنگام ورود حضرت مسلم به كوفه، فرماندار آنجا بود. يزيد او رااز فرماندارى بركنار و عبيداللَّه بن زياد را بر آنجا گماشت. او به شام آمد، و در حمايت از يزيد و پدرش معاويه كوشا بود، پس از هلاكت يزيد، مردم را به بيعت با عبداللَّه بن زبير ترغيب مى‌كرد؛ اهالى حمص با او مخالفت كردند و در نهايت در سال 64 او را كشتند (استيعاب، شرح حال نعمان بن بشير).