در محلّ دفن سر مقدّس آن حضرت اختلاف نظر است؛ گروهى گفتند: يزيد آن سر مقدّس را نزد عمروبن سعيد فرماندار مدينه فرستاد. عمرو گفت: من هرگز نمى‌خواستم يزيد اين سر را براى من بفرستد؛ سپس دستور داد آن را در بقيع- كنار قبر مادرش حضرت فاطمه عليها السلام- دفن كنند. [1]

بعضى مى‌گويند: يزيد آن سر مقدّس را در خزانه خود نگه داشت، تا آنكه شخصى به نام منصوربن‌جمهور آن را گرفت و در نزديكى باب الفراديس (در دمشق) دفن كرد.

برخى گويند: آن سر در خزانه يزيد بود، تا آنكه سليمان بن عبدالملك در زمان خلافتش آن را يافت و در پنج جامه ديبا كفن كرد و با گروهى از اصحاب بر آن نماز گذارد و دفن كردند.

ولى مشهور علماى اماميه معتقدند كه آن سر شريف را امام سجاد عليه السلام به كربلا بازگرداند و كنار جسد شريف به خاك سپرد و يا نزديك قبر اميرمؤمنان عليه السلام در نجف دفن كرده است». [2]

مرحوم سيدبن‌طاووس نيز مى‌نويسد: روايت شده است كه سر مقدّس آن حضرت به كربلا باز گردانده شده و كنار پيكر شريف آن حضرت به خاك سپرده شده است. [3]

بنابراين، مشهور و معروف ميان عالمان اماميه آن است كه سر مقدّس آن حضرت در كربلا كنار پيكر شريفش دفن شد، اين نظر با شواهد و شرايط تاريخى آن زمان سازگارتر است. زيرا بعد از خطبه‌هاى امام سجاد و زينب كبرى عليهما السلام در شام و تغيير

[1]. مرحوم محدث قمى مى‌نويسد: قول صحيح در مدفن حضرت زهرا عليها السلام آن است كه در خانه خودش دفن شده، نه در بقيع؛ (نفس المهموم، ص 269).

[2]. نفس المهموم، ص 269، مرحوم علامه مجلسى نيز همين اقوال را با تفصيل بيشترى نقل كرده است (بحارالانوار، ج 45، ص 144- 145).

[3]. ملهوف (لهوف)، ص 225.