قرآن خواندن سر مقدّس امام حسين عليه السلام از معجزات روشن آن حضرت به شمار مى‌رود، ولى در اينكه آيا همگان چنين امرى را شنيده باشند و يا افراد خاصى از اين معجزه با خبر شده باشند، جاى گفتگو دارد. ولى با توجه به اينكه شنيدن صداى قرآن از معجزاتى است كه اگر براى همگان اتفاق مى‌افتاد، نقل همه مجالس مى‌شد و اى بسا سبب شورش و قيام مى‌گرديد و على القاعده اين ماجراى مهم به طور گسترده در تاريخ ثبت مى‌شد، ولى از آنجا كه چنين چيزى در كتابهاى تاريخ نيامده است، مى‌توان گفت، درك اين حادثه و شنيدن صداى قرآن از سر مقدّس آن حضرت به افراد ويژه‌اى همچون زيد بن ارقم- كه از اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله بود، وماجراى برخورد او با ابن زياد نيز پيش از اين گذشت- اختصاص دارد.

نكته ديگر آنكه تلاوت اين آيه توسط آن سر مقدس نيز قابل توجه است. زيرا مى‌دانيم اصحاب كهف و رقيم‌ [1] جمعى از جوانان خداجو بودند كه در عصر زمامدارى‌ پادشاه ظالم و كافرى به نام «دقيانوس» مى‌زيستند و براى حفظ عقيده خود و مبارزه با طاغوت عصر خويش، به غارى از كوه پناه بردند و در راه حفظ ايمان خود استقامت و جوانمردى به خرج دادند؛ پس از ورود به غار، به فرمان خداوند مدت 309 سال در خوابى شبيه به مرگ به سر بردند و آنگاه خداوند آنها را برانگيخت. [2]

در واقع اين معجزه بزرگ مايه شگفتى و اعجاب همه بود. ولى خواندن قرآن توسط سر بريده امام حسين عليه السلام و تلاوت آيه فوق، اعجاز ديگرى است كه به مراتب شگفت انگيزتر از ماجراى خواب اصحاب كهف است.

خواندن اين آيات توسط سر مبارك آن حضرت، مى‌تواند اشاره به اين نكته نيز باشد كه امام حسين عليه السلام نيز در آن عصر ظلمت‌خيز و تاريك، راه هجرت و مبارزه را در پيش گرفت و البته مبارزه و قيام امام حسين عليه السلام كجا و هجرت اصحاب كهف كجا!

[1]. در اينكه اصحاب كهف و رقيم يك گروه هستند ويا دو گروه، ميان مفسّران گفتگوست؛ ولى محققان‌از مفسّران گفته‌اند كه آنها يك گروه هستند و همان جوانان خداجوى عصر پادشاهى «دقيانوس» بوده‌اند. (براى اطلاع بيشتر به تفسير نمونه ذيل تفسير آيه 9 سوره كهف مراجعه كنيد).

[2]. رجوع كنيد به: تفسير نمونه، ج 12، تفسير آيات 9- 20 سوره كهف.