بَعْدَ هذَا الْيَوْمِ أَبَداً

؛ اى عموزادگان من! صبر و استقامت پيشه كنيد و اى اهل‌بيت من! بردبار باشيد كه پس از امروز ديگر هرگز ذلّت و خوارى نخواهيد ديد». [1]

در اين كارزار، جعفر بن عقيل مى‌گفت:

«من جوانى از سرزمين ابطح- محلى در مكه- و از نسل ابوطالب و از قبيله هاشم و غالب هستم. به راستى ما از بزرگان و ساداتيم. اين حسين است كه سرور پاكان است».

سرانجام وى توسط مردى به نام «بشر بن خوط هَمْدانى» به شهادت رسيد. [2]

3. عبدالرحمان بن عقيل‌

او برادر مسلم بن عقيل است كه با «خديجه» [3] دختر اميرمؤمنان عليه السلام ازدواج كرده است. وى در حال نبرد اين رجز را شجاعانه مى‌خواند:

«مرا بشناسيد، پدرم عقيل است از نسل هاشم و بنى‌هاشم برادران من‌اند. آنان پيران راست كردار و هم طراز بزرگانند، واين حسين است كه از مقام بسيار شامخى برخوردار است، او سرور كهنسالان و جوانان بهشت است». [4]

او دلاورانه جنگيد تا به فيض شهادت نائل آمد.

[1]. مقتل الحسين خوارزمى، ج 2، ص 28؛ ملهوف (لهوف)، ص 101 و ابصارالعين، ص 50.

[2]. اعيان الشيعه، ج 4، ص 129 و بحارالانوار، ج 45، ص 32.

[3]. قبر «خديجه» دختر اميرمؤمنان على عليه السلام در كوفه مقابل باب الفيل در كنار مسجد جامع كوفه قراردارد.

[4]. مناقب ابن شهر آشوب، ج 4، ص 114؛ اعيان الشيعه، ج 4، ص 129 و بحارالانوار، ج 45، ص 32.