برير پاسخ داد: آيا مى‌خواهى با تو مباهله كنم تا خدا دروغگو را لعنت كند و به قتل برساند؟

او پذيرفت و آن دو با هم به ستيز برخاستند و چيزى نگذشت كه برير پيكر بى‌جانش را بر زمين افكند. [1]

آنگاه برير به نبرد ادامه داد و چنين رجز مى‌خواند:

«من بريرم و پدرم خضير است كه از نعره شير هراسى ندارد. اهل خير به خوبى ما را به خير و نيكى مى‌شناسند، شما را با شمشير مى‌زنم و از آن دريغ ندارم، آرى! اين كار برير آزاد مرد است».

برير همچنان شمشير مى‌زد و سپاه دشمن از مقابل وى مى‌گريخت.

برير فرياد كشيد:

«إقْتَرِبُوا مِنّي يا قَتَلَةَ الْمُؤمِنِينَ، إقْتَرِبُوا مِنّي يَا قَتَلَةَ ابْنِ بِنْتِ رَسُولِ رَبِّ الْعالَمينَ‌

؛ اى كشندگان مؤمنين! (اگر جرأت داريد) نزديك من بياييد، اى قاتلان پسر دختر رسول پروردگار جهانيان! به من نزديك شويد».

برير به آنان حمله‌ور شد و بر سينه يكى از دشمنان نشست و مى‌خواست او را بكشد كه مردى از پشت نيزه‌اش را بر پشت وى فرو كرد و برير در اثر ضربات پى در پى، به فيض عظيم شهادت نائل آمد.

پس از آن قاتل برير، چنان مورد بغض و نفرت مردم كوفه قرار گرفت كه حتى زوجه‌اش قسم ياد كرد كه به خاطر اين جنايت همسرش كه سيد قرّاء كوفه را به قتل رسانده است تا عمر دارد با وى سخن نگويد. [2]

[1]. كامل ابن‌اثير، ج 4، ص 66؛ تاريخ طبرى، ج 4، ص 229 و ابصارالعين، ص 72.

[2]. رجوع كنيد به: فتوح ابن اعثم، ج 5، ص 102؛ اعيان الشيعة، ج 3، ص 562 و ج 1، ص 604؛ كامل ابن اثير، ج 4، ص 66؛ ابصارالعين، ص 72 و تاريخ طبرى، ج 4، ص 229.