امام عليه السلام فرمود:

ما أَدْري ما أَقُولُ لَكَ وَ لكِنِّي أَقُولُ كَما قالَ أَخُو الْأَوْسِ حَيْثُ يَقُولُ:

تنها پاسخى كه مى‌توانم به تو بدهم همان پاسخى است كه آن مرد از قبيله اوس (به پسر عموى خويش هنگامى كه مى‌خواست به يارى پيامبر برود)، داد:

(سپس اشعارى به اين مضمون بيان فرمود:)

«من اين راه را مى‌روم و مرگ براى جوانمرد ننگ نيست.

آنگاه كه آهنگ خير كند و در راه اسلام مجاهدت نمايد.

و براى مردان صالح از جان خود مايه بگذارد.

و از بدى‌ها دورى گزيده و با تبهكاران مخالفت ورزد.

من جانم را بر كف گرفته و ديگر قصد ماندن ندارم تا در كشاكش نبرد با تمام سپاه دشمن بستيزم.

پس اگر زنده ماندم پيشمان نخواهم بود، و اگر كشته شوم نكوهش نمى‌شوم.

تو را ذلّت همين بس كه با خوارى به اين زندگى (ننگين خود) ادامه دهى!!». [1]

تعبيرات و اشعارى كه در اين گفتار امام عليه السلام از آن استفاده شده نشان مى‌دهد كه شجاعت پدرش على عليه السلام در وجود مباركش به طور كامل وجود داشته است، همان گونه كه پدرش فرمود: «

وَاللَّهِ لَابْنُ ابيطالِبٍ آنَسُ بِالْمَوْتِ مِنَ الطِّفْلِ بِثَدْىِ امِّهِ‌

؛ به خدا سوگند

[1]. فتوح ابن اعثم، ج 5، ص 138- 140؛ مقتل الحسين خوارزمى، ج 1، ص 232- 233 (با مختصر تفاوت) و بحارالانوار، ج 44، ص 377- 378 (با مقدارى تفاوت).