48- اهداف امام در قالب اشعارى پر معنا

امام عليه السلام همچنان به سوى كوفه پيش مى‌رفت تا فرزدق، شاعر معروف را ديد، فرزدق سلام كرد و گفت: «اى فرزند رسول خدا! چگونه به مردم كوفه اعتماد كردى با آن‌كه آنان پسر عمويت- مسلم بن عقيل- و پيروانش را كشتند؟» اشك از ديدگان امام جارى شد و فرمود:

«رَحِمَ اللَّهُ مُسْلِماً فَلَقَدْ صارَ إِلى‌ رَوْحِ اللَّهِ وَ رَيْحانِهِ وَ جَنَّتِهِ وَ رِضْوانِهِ، أَلَا إِنَّهُ قَدْ قَضَى ما عَلَيْهِ وَ بَقِىَ ما عَلَيْنا

؛ خداوند مسلم را رحمت كند، او به سوى رَوْح و ريحان و بهشت و رضوان خداوند رهسپار شد، بدانيد او به تكليف خويش عمل كرد و هنوز تكليف ما باقى مانده است».

سپس اين اشعار را ايراد فرمود:

اگر (لذّات) دنيوى با ارزش به شمار آيد، سراى پاداشِ الهى (بهشت) از آن برتر و ارزشمندتر است و اگر بدن‌ها براى مرگ آفريده شده، شهادت در زير ضربات شمشير در راه خدا بهتر است و اگر روزى‌ها به تقدير الهى تقسيم شده، حريص نبودن در طلب روزى زيباتر است و اگر اموال و دارايى براى واگذاشتن جمع‌آورى مى‌شود، چرا آزادمردان (در بذل و بخشش آن) بخل بورزند؟ [1]

ابن شهر آشوب در كتاب مناقب اين جمله را نيز در ذيل اين سخن نقل كرده است:

سلام خداوند بر شما اى آل احمد! من مى‌بينم به زودى از ميان شما كوچ خواهم كرد. [2]

[1]. تاريخ ابن عساكر (شرح حال امام حسين عليه السلام)، ص 163 و بحارالانوار، ج 44، ص 374.

[2]. مناقب ابن شهر آشوب، ج 4، ص 103- 104.