است كه حسين و يارانش ايمان استوار به خدا داشتند. آنها با عمل خود روشن كردند كه تفوّق عدد در جايى كه حق با باطل روبه‌رو مى‌شود، اهمّيّت ندارد و پيروزى حسين با وجود اقليّتى كه داشت، باعث شگفتى من است». [1]

كشتن اين پاك‌مردان نه تنها كمكى به تثبيت حكومت فرزندان ابوسفيان نكرد، بلكه در سقوط آنان تسريع نمود و سرنگونى آنان را شتاب فزاينده‌اى بخشيد.

اعتراضات فردى و گروهى مردم و قيام‌هاى خونين پس از عاشورا، همگى از قدرت تأثيرگذارى اين انقلاب خونين و پيروزى واقعى عاشوراييان حكايت دارد (در بخش پنجم اين كتاب، بيش‌تر در اين باره سخن خواهيم گفت).

عبّاس محمود عقّاد [2] نويسنده معاصر مصرى مى‌نويسد:

«يزيد را در داستان كربلا برنده مطلق و كامياب و پيروزمند بر حريف خويش مى‌بينيم و حسين را در آن روز- بر عكس- مغلوب و شكسته خورده مى‌نگريم؛ ولى پس از مدّت كوتاهى علائم و نشانه‌ها با وضع شگفت‌آميزى جابجا مى‌شود و در كفه‌هاى سنجش، دگرگونى حيرت‌آورى پديدار مى‌گردد؛ تا آنجا كه كفه زيرين، بر فراز آسمان مى‌رود و كفه فرازمند، به زمين فرود مى‌آيد و شگفتا كه اين حقيقت به قدرى روشن و آشكار است كه جاى هيچ سخنى را در تشخيص كفه‌هاى سود و زيان، براى هيچ نظاره‌گرى باقى نمى‌گذارد». [3]

از جلوه‌هاى ديگر نفوذ و تأثير اين حادثه غم‌انگيز آن است كه پس از قرن‌ها، ميليون‌ها علاقمند به آن حضرت، هر سال در ايّام محرّم و به خصوص در تاسوعا و عاشوراى حسينى، به عزادارى براى آن حضرت و يارانش، و تجليل و تكريم از آنان مى‌پردازند و در اين راه هزينه‌هاى سنگينى مى‌كنند و زحمات و رنج‌ها را به جان‌

[1]. درسى كه حسين به انسان‌ها آموخت، ص 290.

[2]. براى آگاهى از شرح حال وى رجوع شود به: الاعلام زركلى، ج 3، ص 266.

[3]. ابوالشهدا، عبّاس محمود عقّاد، ترجمه محمّد كاظم معزّى، ص 212. (با اندكى تصرّف)