و امام عليه السلام با اين كه سابقه سوء آنها را در دوران حكومت پدر و برادر بزرگوارش به خوبى مى‌دانست، امّا به اين اميد كه حوادث دردناك گذشته و بلاهايى را كه حكّام ظالم و بى رحم و بى ايمان بنى اميّه بر سر آنها آورده‌اند، آنها را بيدار كرده باشد، به نامه‌هاى آنها پاسخ مثبت داد، و براى آزمون آنان نماينده خاصّ خود مسلم بن عقيل، آن مرد شجاع و پاكباخته را به سوى آنها روانه نمود.

حضرت مسلم نيز با اين كه خطرات بزرگ اين سفر را پيش بينى مى‌كرد رهسپار كوفه گشت، ولى تجربه نشان داد كه كوفيان- جز گروه محدودى- همان بى وفايان سست عنصرى هستند كه در گذشته بودند.

33- برنامه‌ريزى براى بيعت و قيام‌

امام عليه السلام پس از نوشتن نامه، مسلم بن عقيل را فرا خواند و نامه را به وى تسليم كرد و فرمود:

«إِنّي مُوَجِّهُكَ إِلى‌ أَهْلَ الْكُوفَةِ وَ هذِهِ كُتُبُهُمْ إِلَىَّ، وَ سَيَقْضِي اللَّهُ مِنْ أَمْرِكَ ما يُحِبُّ وَ يَرْضى‌، وَ أَنَا أَرْجُو أَنْ أَكُونَ أَنَا وَ أَنْتَ في دَرَجَةِ الشُّهَداءِ، فَامْضِ عَلى‌ بَرَكَةِ اللَّهِ حَتّى‌ تَدْخُلَ الْكُوفَةَ، فَإِذا دَخَلْتَها فَانْزِلْ عِنْدَ أَوْثَقِ أَهْلِها، وَادْعُ النَّاسَ إِلى‌ طاعَتي وَ اخْذُلْهُمْ عَنْ آلِ أَبي سُفْيانَ، فَإِنْ رَأَيْتَ النَّاسَ مُجْتَمِعينَ عَلى‌ بَيْعَتي فَعَجِّلْ لي بِالْخَبَرِ حَتّى‌ أَعْمَلَ عَلى‌ حَسَبِ ذلِكَ إِنْ شاءَ اللَّهُ تَعالى‌»

. «من تو را به سوى مردم كوفه مى‌فرستم و اين نامه‌هايشان به من است و خداوند به زودى كار تو را آن گونه كه دوست دارد و مى‌پسندد به انجام برساند و اميدوارم من و تو هم رتبه شهيدان باشيم! پس در پناه خداوند به سمت كوفه حركت كن! چون به كوفه رسيدى، نزد مطمئن‌ترين مردم آنجا منزل گزين و مردم را به پيروى از من دعوت كن و آنان را از حمايت آل ابى سفيان بازدار.

اگر مردم را در بيعت با من متّحد ديدى، مرا به زودى باخبر ساز تا برابر با آن عمل كنم إن شاء اللَّه تعالى».

سپس امام دست در گردن مسلم انداخت و با وى خداحافظى كرد و هر دو