شعراى معاصر ما نيز رنگ و آب تازه‌اى به آن بخشيدند و با اشعارى از اين دست راه شعراى اهل‌البيت عليهم السلام را ادامه دادند:

«اگر دين محمّد جز با شهادت من (و رسوايى دشمن) استوار نمى‌شود، اى شمشيرها به سراغ من آييد». [1]

يا به گفته شاعرى ديگر، به عنوان زبان حال سالار شهيدان كربلا:

«براى حفظ مكتب و عقيده خود در زندگى بايست و جهاد كن كه زندگى حقيقى چيزى جز عقيده و جهاد نيست». (البتّه مخاطب مسلمانان و پيروان مكتب اهل‌بيت عليهم السلام هستند).

امروز دشمنان اسلام براى محو و نابودى اين آيين پاك كه مزاحم منافع نامشروع آنهاست، مى‌كوشند مراسم عزاى حسينى را از محتوا خالى كنند و روح حماسى آن را بگيرند و درس‌هايى كه در جاى جاى اين حماسه بزرگ تاريخى نهفته است، به فراموشى بسپارند.

بر خطباى آگاه، مدّاحان با هدف، نويسندگان شجاع و بيدار لازم است كه در حفظ محتواى اين حماسه بزرگ تاريخ بكوشند و از آن براى نجات ملّت‌هاى مظلوم جهان عموماً و مسلمين ستمديده خصوصاً بهترين درس‌ها را بگيرند.

بهترين روش براى مطالعه تاريخ‌

بسيارى از مردم- و حتّى دانش آموختگان- عادت دارند حوادث تاريخى را

[1] اعيان الشيعة، ج 1، ص 581. اين بيت، از يك قصيده طولانى است كه شاعر و خطيب كربلا، مرحوم شيخ محسن ابوالحبّ (متوفّاى 1305 ق) سروده است (تراث كربلا، سلمان هادى الطعمة، ص 86).