كوفيان جهت پذيرش رهبرى قيام بر ضدّ حكومت نامشروع يزيد است.

همچنين فرستادن امام عليه السلام سفير و نماينده خود، جناب مسلم بن عقيل رحمه الله را به كوفه براى ارزيابى دعوت آنان و بسيج نيروها و گرفتن بيعت از مردم، حكايت از عزم امام عليه السلام جهت تشكيل حكومت اسلامى و الهى دارد.

با توجّه به اين‌كه كوفه مركز علاقمندان و شيعيان على‌بن‌ابى‌طالب عليه السلام بود، تصميم امام‌

كوفه به محضر امام عليه السلام‌

پس از مرگ معاويه و به دنبال يك گردهمايى در منزل «سليمان بن صرد خزاعى» جمعى از بزرگان كوفه نامه‌اى به محضر امام عليه السلام نوشته و براى پذيرش رهبرى آن حضرت جهت برپايى نهضتى همگانى اعلام آمادگى كردند.

مضمون نامه را كه نام چهارتن از بزرگان شيعه، يعنى سليمان بن صرد، مسيّب بن نجبه، رفاعة بن شدّاد و حبيب بن مظاهر و گروهى ديگر از شيعيان در آن آمده، چنين است:

«خداى را سپاس مى‌گوييم كه (معاويه) آن دشمن ستمكار و كينه‌توز را نابود ساخت، همو كه بدون رضايت امّت بر گرده آنان سوار شد و اموال آنها را غصب كرد و خوبان آنان را كشته و به نابكاران ميدان داد ...

اينك ما، امام و پيشوايى نداريم؛ به سوى ما بيا! بدان اميد كه خداوند به بركت وجود تو همه ما را بر محور حق گردآورد.

نعمان بن بشير (والى كوفه) در دارالاماره است و ما با او در نماز جمعه و اجتماعات عمومى حاضر نمى‌شويم (و به او اعتنايى نداريم) و اگر با خبر شويم كه به‌